In een aangrijpende openhartige bekentenis deelt Desney, een inwoner van Suriname, zijn diepgewortelde gevoelens van verslagenheid na bijna een levenslang streven naar verbetering van zijn land. Ondanks zijn onwrikbare inzet om de rechtvaardigheid en het potentieel van Suriname aan zijn medeburgers te tonen, voelt hij zich nu overmand door een overweldigend gevoel van teleurstelling en moedeloosheid.
Gedurende veertig jaar heeft Desney geprobeerd om een boodschap van hoop en verandering te verspreiden, maar hij voelt zich nu gestrand in een land waar, volgens hem, “gangsterpolitiek” de overhand heeft genomen. Dit systeem, gedreven door hebzucht en kortetermijnbelangen, heeft volgens hem een diepe kloof gecreëerd tussen de politieke elite en het gewone volk, waarbij de laatsten verhongeren naar een kruimel van de welvaart.
De aanhoudende uittocht van jonge, energieke Surinamers op zoek naar een betere toekomst elders, met name in Nederland, heeft deze verslagenheid alleen maar versterkt. Desney wijst op het bitterzoete lot van deze jongeren, die vertrekken zonder zekerheid over wat hen te wachten staat, maar gedreven door de hoop op een leven ver weg van de corruptie en het wanbestuur van hun thuisland.
Het recentelijk verlies van hoop in de huidige president, die volgens Desney niet heeft voldaan aan zijn beloften, markeert een nieuw dieptepunt in zijn persoonlijke strijd. Zijn ontmoediging wordt verder verdiept bij het horen van verhalen van landgenoten, jong en oud, die ervoor kiezen hun thuisland achter zich te laten in de zoektocht naar een betere toekomst.
Op hoge leeftijd voelt Desney zich gevangen in een land dat hij niet meer herkent, een land verstoken van hoop. Zijn verklaring eindigt met een sombere noot, waarin hij aangeeft klaar te zijn om in Suriname te sterven, zonder te zien dat de verandering waarop hij zo lang had gehoopt, werkelijkheid wordt.
Dit verhaal van Desney is een krachtige herinnering aan de diepe littekens die politieke corruptie, economische stagnatie, en sociale ongelijkheid kunnen nalaten op mensen die niets meer willen dan een rechtvaardige en hoopvolle toekomst voor hun land.
