In Suriname blijkt de strijd om de gunst van de kiezer niet alleen op straat en in vergaderzalen gevoerd te worden, maar ook op het digitale front. Alle politieke partijen maken gebruik van social media onder hun officiële partijnamen. Echter, er gaat een sluwe strategie schuil achter deze zichtbare campagnes: de creatie van tientallen nep-accounts met valse namen die nepnieuws verspreiden bedoeld om echt te lijken.
De effectiviteit van deze aanpak blijft onbewezen. De toename van twijfel en onzekerheid bij het publiek over de betrouwbaarheid van deze informatie is een teken dat deze strategie wellicht averechts werkt.
Vele Surinamers kiezen ervoor om vertrouwen te stellen in de conventionele media. Deze zijn niet alleen zichtbaar voor het grote publiek, maar kunnen ook juridisch vervolgd worden indien de verspreide informatie incorrect blijkt.
Een recent onderzoek, dat gegevens van meer dan 600 politieke advertenties analyseerde, onthult hoe moeilijk het is om te voorspellen welke politieke boodschappen daadwerkelijk aanslaan bij kiezers.
Interessant genoeg lijken de kenmerken die in de ene verkiezingscyclus succes garanderen, niet dezelfde te zijn in de volgende. Dit onderstreept de complexiteit van kiezersdynamiek en -voorkeuren en toont aan hoe uitdagend het is voor politieke campagnes om effectief communiceren met hun doelgroep.
De bevinding dat geen enkele methode – of het nu gaat om de toon van de advertentie, het benoemen van specifieke kwesties of esthetische keuzes – betrouwbaar voorspelt welke advertenties het meest succesvol zijn, maakt duidelijk hoe gecompliceerd het politieke landschap in Suriname en daarbuiten is geworden. Dit bevestigt eens te meer de noodzaak voor kiezers om kritisch te blijven en de betrouwbaarheid van hun nieuwsbronnen te evalueren.
