Inleiding
Woensdag 21 februari 2024 stond ik vroeg op. De klok gaf 05.50 uur aan. Ik nam de tijd om andere werkzaamheden op mijn computer te verrichten c.q. af te ronden. Voor ik het in de gaten had, was het tijd om een heerlijk kopje thee voor mijn echtgenote en mezelf te zetten. Dan was het tijd om van huis te vertrekken, uiteraard na mijn echtgenote te hebben gegroet met een liefdevolle kus. Onderweg naar de metrohalte dacht ik terug aan de tijd, dat ik elke dag naar de metro liep, de metro instapte en vervolgens de trein nam naar Utrecht en een aantal jaren later met de trein naar station Duivendrecht en verder met de metro naar Amsterdam-WTC. Ik was elke dag ca 4 uren aan het reizen met de metro en de trein. In totaal heb ik ca 30 jaren voor ABN AMRO gewerkt, waarvan 1,5 jaar in Amsterdam (daar ben ik begonnen na mijn vertrek bij een andere werkgever), ca 7,5 jaren in Rotterdam, 14 jaren in Utrecht en weer 7 jaren in Amsterdam.
De rit met de metro richting de rechtbank van Rotterdam verliep heel goed. De prachtige Erasmusbrug is echt een blikvanger. In 1996 waren mijn echtgenote en ik uitgenodigd voor de brunch op deze brug. Ik geniet elke dag van Rotterdam, een mooie stad in Nederland. Ik wandelde op mijn gemak naar de ingang van de rechtbank. Voor ik naar binnen stapte heb ik een foto van een gedeelte van de buitenkant van de rechtbank gemaakt ( het is verboden om binnen te fotograferen).
Rechtbank van Rotterdam
Op de begane grond maakte ik aanstalten om de dame achter het loket te vragen waar ik moest zijn voor de zitting van de rechtszaak “ President Santokhi van Suriname tegen Gerard van den Bergh” toen ik plotseling een stem hoorde “loop maar mee, wij gaan naar de tweede verdieping”. Ik keerde mij om en zag de heer Romeo Hoost en een dame naar de trap lopen. Met gepaste snelheid kon ik deze Surinamers bijhouden. Bij de controle moesten wij vervolgens alles uit onze zakken halen, de jassen uitdoen, de riemen in de bak en ook de horloges. En dan door de detectiepoort. Wij vervolgden onze wandeling in de gang naar de lift.
Op de tweede etage stonden twee politie-agenten, twee beveiligingsbeambten en een paar dames. Nadat wij hadden aangegeven, dat wij toehoorders zijn van de rechtszaak, mochten wij naar de hal voor de ingang van de zittingszaal. De dame, die met Romeo Hoost liep, stelde zich aan mij voor,” Landburg” . Bij het horen van deze naam vroeg ik haar “Ken jij Imro Landburg” ? “Ja” zegt mevrouw Landburg “ Hij is mijn broer. Hij is in 2016 overleden”.
Ik vertelde haar dat ik op de Froweinschool les van hem heb gehad. Hij was een goede leraar. Het aantal mensen van onze groep voor de zittingszaal,werd steeds groter. Ik maakte kennis met de heer Bergen, docent voortgezet onderwijs in Nederland. Ik vertelde hem, dat ik met een dame Bergen heb ik gewerkt in Amsterdam. De voornaam van deze mevrouw Bergen zei hem niets. Ik noemde vervolgens de naam van Imro Bergen en ja hoor “Imro is mijn neef” antwoordde de docent.
De gesprekken werden steeds leuker. Op een gegeven moment komt een dame naar mij toe “dag Dennis, ik ben Ilse Diana Adams”. Ik was heel blij IIse Diana eindelijk in levende lijve te ontmoeten. Al jaren praat en app ik met mevrouw Adams. Deze dame werkt in haar vrije tijd voor radio Salto/Caribbean FM in Amsterdam. Ik heb haar beloofd dit jaar in haar programma een keer aanwezig te zijn. Ik keek om mij heen en zag de groep Surinamers groter worden. Ik zei tegen de aanwezigen “Wij zijn allen Surinamers, gezellige en vriendelijke mensen. Laten wij dit vasthouden en de liefde overbrengen”.
Zittingszaal
Eindelijk mochten wij naar binnen. Het vervolg leest u binnenkort in deel 2.
Dennis Lapar
Directeur van Stichting FinanceSuriname
