De uitdagingen om buitenlandse arbeidskrachten aan te trekken voor werk in Suriname zijn aanzienlijk en worden voornamelijk gedreven door economische overwegingen.
De neerwaartse spiraal waarin de Surinaamse economie zich momenteel bevindt, maakt het land niet aantrekkelijk voor gerekruteerde buitenlandse werknemers. Deze werkkrachten streven ernaar meer te verdienen dan in hun thuisland, vaak met het doel geld terug te sturen naar families en voor het onderhoud van eigendommen. Echter, de werkelijkheid in Suriname voldoet niet aan deze verwachtingen.
De lonen in Suriname zijn momenteel te laag om interessant te zijn voor buitenlanders die op zoek zijn naar arbeidsmogelijkheden. Dit leidt tot een significante belemmering voor het aantrekken van de benodigde buitenlandse expertise en arbeidskracht. Hoewel er inderdaad een instroom van Haïtianen, Cubanen en Venezolanen is, kunnen velen van hen beter omschreven worden als vluchtelingen dan als de gezochte werknemers. Ze komen vooral naar Suriname in de hoop op enige vorm van inkomen, vaak in sectoren die niet gespecialiseerd zijn.
Er is echter een uitzondering op deze algemene trend, met name in grote bedrijven zoals Staatsolie, waar wel een succesvolle integratie van buitenlandse gespecialiseerde arbeidskrachten plaatsvindt. Deze bedrijven maken veelal gebruik van rekruteringsbureaus om ervoor te zorgen dat alleen werknemers die voldoen aan specifieke eisen worden aangeworven.
Deze strategie garandeert de inzet van gekwalificeerde buitenlandse werknemers die kunnen bijdragen aan de groei en ontwikkeling van het bedrijf, een winstgevende uitzondering in de huidige economische context van Suriname.
