Desi’s dilemma: Hoe run je een revolutie als je zelf op de run bent?
Zondag 25 februari. Voor de kalender een dag als alle anderen, maar voor de geschiedenis een ware kroniek van ironie.
In 1980 begon de grootste revolutie sinds de uitvinding van de draaideur, onder leiding van de heroïsche, onversaagde, bijna mythologische Desi Bouterse.
Fast forward naar de dag van vandaag: van rebel tot voortvluchtige. Ja, lieve mensen, het lijkt wel een plot twist die zelfs M. Night Shyamalan niet zou kunnen bedenken.
Desi wordt nu gezocht voor meervoudige moord.
Blijkbaar heeft de man een abonnement van 20 jaar gewonnen op een all-inclusive verblijf in één van ’s lands meest exclusieve resorts – de gevangenis. Ironisch genoeg lijkt het erop, dat onze eens zo heroïsche revolutieleider een klein detail over het hoofd heeft gezien – zijn eigen reservering.
Je zou bijna denken dat hij dacht dat ‘revo’ stond voor ‘reservation only’. “Ik de leider van de revolutie? Nee hoor, u vergist zich, ik had gereserveerd voor een tafel van twee onder de naam Desi ‘onbevreesde leider’ Bouterse, niet voor een cel van een in de gevangenis.”
Oh, hoe de machtigen zijn gevallen. Van het opruimen van tegenstanders zonder met de ogen te knipperen, tot een spel van verstoppertje waarbij zijn eigen leven en vrijheid op het spel staan. Het lijkt erop dat onze dappere rebel, die eens voorstander was van het omverwerpen van het systeem, nu zelf op de vlucht is geslagen, angstig kijkend over zijn schouder, hopend dat hij niet wordt getagd in het spel ‘pak me dan als je kan’.
Het is prachtig hoe het leven soms poëtische gerechtigheid biedt. De man die zoveel gezichten van angst heeft gezien, is nu het gezicht van de angst geworden. Van een vermeende held van de revolutie tot een op de vlucht geslagen vluchteling. “Ik ben niet bang”, zou hij misschien zeggen, terwijl hij zijn koffer pakt voor een spoedcursus ‘Hoe overleef ik als ik gezocht word voor meervoudige moord en een straf van 20 jaar moet uitzitten: 101’.
Dus terwijl we stilstaan bij de annalen van onze geschiedenis, laten we niet vergeten de lachwekkende ironie die het leven soms biedt. Desi Bouterse, de onverschrokken strijder van weleer, omcirkeld door de politie, mompelend “Was er maar een revolutie voor dit soort zaken…”
