Ons bos in het spervuur van de resource wars
Voor de derde wereld is het proces van het tot stand brengen van economische ontwikkeling gelijk met het voeren van oorlog tegen de ontwikkelde wereld. Immers velen beseffen niet dat er sinds zeg maar het jaar 2000 er een koude oorlog op diverse continenten gevoerd wordt. Het is de oorlog om de natuurlijke rijkdommen van de wereld. En bovenal is het zo dat het Westen die 500 jaar lang driekwart van de mensheid gekoloniseerd heeft, uitgebuit heeft, hun rijkdommen gestolen heeft, hun tot slaaf gemaakt heeft, et cetera niet van inzicht is veranderd. Echter het besef breekt door bij bewuste mensen in de derde wereld dat klaarblijkelijk het Westen niet genoeg gestolen heeft. Ze willen nog steeds onze rijkdommen voor een habbekrats hebben en daarin worden zij gefaciliteerd door corrupte en incompetente leiders in de derde wereld. Bovendien wil men zeggenschap hebben over onze natuurlijke rijkdommen zoals bijvoorbeeld het bos.
Oliepalm in de frontlinie
Het begon langer dan 30 jaar geleden met een hetze tegen tropische oliën en vetten met name tegen kokosolie en palmolie.
Omdat deze oliën meer vetzuren hebben die verzadigd zijn zouden zij ongezond zijn. Echter dat is een oppervlakkige en onwetenschappelijke constatering. Immers omdat er geen goede of slechte oliën bestaan. Overmatig vetgebruik, het consumeren van veel junk food, veel gefrituurde voedsel consumeren, en bovenal lifestyle factoren, et cetera dienen bij het maken van afwegingen betrokken te worden. Zaken moeten in hun context beoordeeld worden. Mensen in een laagcalorische omgeving die hun voedsel bereiden met kokosolie hebben relatief weinig last van hart- en vaatziekten. Tot de jaren 70 van de vorige eeuw werd in Suriname met kokosolie gekookt. Denk aan de kokospers van Liekens oil. Met de in bedrijfsname van de raffinaderij te Victoria gebruikten wij in Suriname tot circa 1985 palmolie als spijsolie. In 1984 werd de aanzet gegeven tot de binnenlandse oorlog.
Op de achtergrond heeft echter meegespeeld het feit dat de oliën en vetten uit de noordelijke streken op de wereldmarkt hun afzet zagen dalen. Palmolie heeft ze verdrongen. Tegenwoordig vind je palmolie in alle producten.
Van de top-4 plantaardige oliën ter wereld heeft de oliepalm de hoogste productiviteit met 4,3 ton per hectare per jaar. De productiviteit van anderen is veel lager, aangezien koolzaad, zonnebloemen en sojabonen slechts een productiviteit hebben van respectievelijk 0.7 ton, 0.52 ton en 0.45 ton per hectare per jaar. Dat betekent dat het landgebruik voor de productie van één ton palmolie veel minder is vergeleken met de andere drie plantaardige oliën.
Global warming en bio-economie
De afgelopen jaren hebben regeringen over de hele wereld steeds meer aandacht besteed aan de ontwikkeling van een economie gebaseerd op biologische hulpbronnen, in tegenstelling tot een economie gebaseerd op fossiele hulpbronnen. Een belangrijk aspect van een bio-economie is dat winstgevendheid op milieugebied moet worden bereikt met duurzame industriële activiteiten, waardoor de economische interactie complexer wordt. Het geavanceerde gebruik van bosrijkdom om materialen, chemicaliën en energie te verkrijgen wordt aangegeven als een centraal aspect van de ontwikkeling van een bio-economie.
Engineered wood producten
Bewerkte houtproducten zijn objecten gemaakt van klein materiaal stukken hout die met verschillende lijmen aan elkaar zijn gelijmd.
Het gebruik van houtafval bij de vervaardiging van engineered
houtproducten helpen de klimaatverandering tegen te gaan
door extra boomoogst en continue koolstofgebruik te vermijden.
Voorbeeld van bewerkt hout omvat georiënteerde strengplaat, spaanplaat, gemiddelde dichtheid vezelplaat (MDF), met lijm gelamineerd hout, gelamineerd hout en anderen. Structurele houten panelen (multiplex, georiënteerd strandboard) worden vervaardigd door verschillende lagen te lamineren materialen op houtbasis te lijmen en te persen om de sterkte van het paneel te verbeteren, stijfheid en stabiliteit zijn met name belangrijk. Meestal zijn ze niet ontworpen om lasten te dragen, ze worden doorgaans gebruikt in interieurtoepassingen als vervanging van massief hout.
Ruim de helft van de grondstof is afkomstig van schaafsel, gevolgd door andere fabrieksresten zoals zaagsel resten en houtsnippers. Verschillende soorten harsen zoals
aminoformaldehyde en melamine worden als kosteneffectief
en waterbestendigheidseigenschappen gebruikt. Platen met gemiddelde dichtheid (MDF) worden gebruikt voor superieure producten zoals stereokasten, lijst-, tafel- en meubelbladen met geprofileerde randen.
MDF wordt een eersteklas substraat voor houtfineer, vinylfilms en warmteoverdrachtsfolies vanwege het gladde oppervlak en de randafwerkingskwaliteiten.
De houtindustrie in Suriname is primitief. Het is een reflectie van de primitieve denkwijze van de politieke leiders die uitvoering gegeven hebben aan de sociaaleconomische inrichting van Suriname.
De toegevoegde waarde die wij elk jaar verliezen
Bij een volume-export van een half miljoen kubieke meter hout producten, ontvangt de staat tussen 7.5 en 15 miljoen Amerikaanse dollars aan inkomsten. Bij verwerking tot gezaagd hout is de toegevoegde waarde 75 usd per cum. Bij verwerking tot meubels 180 USD per cum. Internationale groothandelaren die boeken een toegevoegde waarde van 350 usd per cum. En internationale detaillisten realiseren een toegevoegde waarde van 735 usd per cum. De handel voegt veel waarde toe aan het product. Wij verliezen dus jaarlijks ca 150 miljoen usd door alleen rondhout te exporteren, werkgelegenheid en andere factoren niet meegerekend, De houtsector is in Suriname zeer primitief omdat de sector en de gehele economie gemanaged wordt door laag ontwikkelde politici met weinig kennis van industriepolitiek.
Richard B Kalloe
