Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) lijkt zich vooral te focussen op financiële cijfers in Suriname, terwijl de mentale staat van haar inwoners lijkt te verschrompelen tot een voetnoot in het grootboek van de organisatie.
Deskundigen waarschuwen nu dat het IMF-programma mogelijk meer psychologen dan boekhouders vereist, aangezien de geestelijke gezondheidszorg van Suriname onder druk staat door de obsessieve nadruk op economische herstelplannen.
Volgens insiders zijn de laatste vergaderingen tussen het IMF en Surinaamse functionarissen getransformeerd in onbedoelde therapiesessies, waarbij de Surinaamse afgevaardigden hun zorgen uiten over de groeiende onrust onder de bevolking. “Ja, we hebben de cijfers zien verbeteren, maar tegen welke prijs?”, vraagt een anonieme bron zich af. “Onze kinderen leren hoe ze moeten overleven in een economie, maar niet hoe ze moeten leven in een gemeenschap.”
Het onderwijs- en gezondheidszorgsysteem in Suriname, ooit het kloppende hart van de natie, ligt nu op de operatietafel, wachtend op levensreddende maatregelen die verder gaan dan alleen financiële injecties. “Wat heb je aan een herstelde economie als de mensen die het moeten dragen, geestelijk uitgeput zijn?” vraagt een lokale docent zich af.
Hoe lang het echter duurt voordat een door het systeem geestelijk uitgehongerd volk zich kan herstellen, blijft een vraag waar zelfs de meest doorgewinterde economisten van het IMF liever niet op antwoorden. Zeker is wel dat Suriname zich niet alleen voorbereidt op een financiële wederopbouw, maar ook op een lange, moeilijke weg naar geestelijk herstel.
