Ingrid, een gewone huisvrouw in de stad, Paramaribo, stond voor de schappen in de plaatselijke supermarkt, haar ogen gleden over de etiketten met de prijzen van de consumptiegoederen die voor haar lagen. De afgelopen maanden had ze gemerkt dat de prijzen van dagelijkse boodschappen gestaag waren gestegen. Terwijl ze een blik bonen in haar hand nam, mijmerde ze over waarom prijscontrole op voornamelijk consumptiegoederen in Suriname zo’n uitdagende kwestie blijkt te zijn.
“Het grootste probleem”, begon Ingrid in gedachten, “is dat de sancties bij overtreding de vergunninghouders niet afschrikken. Ze weten dat ze misschien een boete krijgen, maar de winst die ze maken door prijzen hoog te houden weegt zwaarder dan de mogelijke straffen.”
Terwijl ze verder liep, overpeinsde ze een ander aspect dat prijscontrole moeilijk maakt: “De winkels vormen een gesloten eenheid. Ze hebben een ongeschreven overeenkomst om prijzen binnen een bepaald bereik te houden. Deze eenheid maakt het voor consumenten bijna onmogelijk om geschiktere prijzen te vinden, omdat alle winkels vergelijkbare prijzen hanteren.”
Ingrid dacht na over hoe de winkels hun inkoop deden. “De goederen worden vaak samen ingekocht, wat betekent dat winkeliers een lagere prijs betalen door de kwantumkorting die ze ontvangen. Maar in plaats van deze besparingen door te geven aan de consument, voeren ze de winstmarges maximaal door.” Ze zuchtte bij de gedachte dat dit gedrag niet alleen de consument benadeelt, maar ook het idee van eerlijke concurrentie ondermijnt.
Tot slot bedacht ze hoe door de acties van enkele oneerlijke winkeliers het imago van allemaal werd geschaad. “Door enkele minder goede worden de goeie over één kam geschoren. Het zijn niet alle winkeliers die de prijzen onnodig opdrijven, maar het gedrag van een paar bepaalt hoe consumenten naar de hele sector kijken.”
Ingrid plaatste de blik bonen terug op de plank. Terwijl ze door de gangpaden van de supermarkt liep, besefte ze dat het probleem van prijscontrole in Suriname complex was en voortkwam uit een samenspel van factoren: onvoldoende afschrikkende sancties, collectieve prijszetting, inkoopstrategieën die niet in het voordeel van de consument werden gebruikt, en een algemene perceptie die negatief werd beïnvloed door de acties van een paar.
“Ik vraag me af,” dacht ze terwijl ze richting de kassa liep, “of er een manier is om dit systeem te doorbreken en een eerlijker prijsbeleid voor iedereen te creëren.” Het was een vraag die haar nog lang zou bezighouden, net als vele andere consumenten in Suriname.
