Het gronduitgiftebeleid in Suriname is al decennialang een heet hangijzer, gekenmerkt door schandalen, corruptie en wanbeleid. In de loop der jaren hebben we groteske voorbeelden gezien van hoe grondhuurpercelen en stichtingen misbruikt werden voor persoonlijk gewin, een schaduwwereld die diep geworteld lijkt in de mechanismen van het beleid en de uitvoering ervan.
Dit probleem is zo ernstig geworden dat diverse ministers in vorige regeringen gedwongen waren op te stappen. Echter, ondanks deze waarschuwingssignalen, blijft de situatie onverminderd doorgaan en neemt de corruptie rondom het gronduitgiftebeleid ogenschijnlijk alleen maar toe.
De Vereniging van Economisten in Suriname (VES) heeft herhaaldelijke pogingen gedaan om deze kwestie aan te kaarten bij zowel de President als de voorzitter van De Nationale Assemblée (DNA), met een oproep tot een grondige hervorming van het gronduitgiftebeleid. Dit zou inhouden dat het volledige raamwerk van wetten, regels en procedures rondom de gronduitgifte kritisch onder de loep wordt genomen en herzien, met als doel een transparanter systeem op te zetten. Deze oproepen lijken echter aan dovemansoren gericht, want sinds de Sabakoe-schandalen is er weinig tot niets veranderd. De samenleving wordt continu geconfronteerd met nieuwe gevallen waarin honderden hectare land uitgegeven worden onder dubieuze omstandigheden.
De autoriteiten lijken hun verantwoordelijkheid niet te nemen. Door een gebrek aan ingrijpen en het toestaan dat zaken op hun beloop worden gelaten, creëren zij ruimte voor verdere malversaties. Het gronduitgiftebeleid is verworden tot een broeinest van cliëntelisme, nepotisme en dient als een lucratieve inkomstenbron voor de partijkas. De situatie illustreert een diepere malaise binnen het bestuurlijke apparaat, waarbij het belang van de samenleving keer op keer wordt ondergesneeuwd door persoonlijke en politieke belangen.
(Bron: Het Surinaams Economisten Blad)
