“Van educatie moet ik kunnen genieten, maar de school bereiken en eten moet ook in een goed ritme gaan”, zegt Panka. Hij is een tiener en wil zijn moeder graag een handje helpen. “Mijn moeder werkt hard en komt niet uit, ik heb dagen meegemaakt dat zij aan de telefoon moest zitten om te vragen om hulp, om geld te lenen om een bordje eten op tafel te zetten of om mijn busgeld te geven. Dat raakt mij verschrikkelijk, zij is er niet van op de hoogte dat ik het door heb of weet wanneer zij praat, maar ik weet ook wanneer zij strest. Ik besloot toen naar een werk te zoeken en mijn moeder op zo’n manier te helpen.”
“Ik heb een werk gevonden waarbij ik niet aan het eind van de maand hoef te wachten om iets op zak te hebben of om mijn moeder wat te geven. Ik verdien om de twee weken en mijn schoolwerk kan ik ook gerust doen.”
Panka help in een ‘Ons Belang’-winkel met producten regelen en kijken wat niet op zijn plaats hoort, daarnaast helpt hij ook klanten als zij hulp nodig hebben.
“Het is een heel andere ervaring en ik ben bereid te leren. Wie weet welke andere uitdaging ik tegen zal komen.”
Panka zegt verder in gesprek met een redactrice van Dagblad Suriname, dat hij het niet erg vindt dat hij niet kan genieten van zijn jongere jaren. “Ik ben op een snelle manier volwassen geworden en heb het geproefd, ik blijf het nog steeds doen. Ik weet nu hoe mijn moeder zich dagelijks voelt na het werk en wanneer zij werkt en bepaalde dingen meemaakt”, benadrukt Panka.
“Er zijn vele tieners die ook willen werken, maar dat kan niet. Als volwassenen geen werk kunnen vinden, hoe staat het dan voor ons als tieners voor een baan? Ik blijf hopen en aan het eind is hoop het enige dat je nog kan hebben.”
TM
