De sociale structuur van menselijke samenlevingen: Van familie tot wereldgemeenschap
Inleiding
Politieke partijen en personen hebben altijd ideologieën gebruikt die al bestaan of overgenomen zijn van kolonisatoren, en deze naar eigen inzicht hebben aangepast zonder echt uniek te zijn. Deze systemen hebben gefaald om een eigen, succesvolle ideologie te creëren, resulterend in moreel en economisch stagnatie voor de natie. Veel mensen hebben het land al verlaten en anderen kunnen volgen als ze de kans krijgen. De schrijver wil in een serie artikelen bouwstenen voor een nieuwe ideologie presenteren, gebaseerd op de gedachtegang van een door de kolonisator vermoorde originele denker. Hierbij wordt de vraag gesteld of een politieke ‘messias’ succesvol welzijn en welvaart kan brengen, of ten onder zal gaan door machthebbers die vasthouden aan een falend systeem omwille van zelfbehoud in tijden van armoede.
Een stam is een familie die is gegroeid als gevolg van voortplanting. Dit impliceert dat een stam een uitgebreide familie is. Op dezelfde manier is een natie een stam die door voortplanting is vergroot. De natie is dus een vergrote stam. De wereld is een natie die is gediversifieerd naar verschillende naties. De wereld is dan een vergrote natie. De relatie die de familie bindt, bindt ook de stam, de natie en de wereld. Echter, deze band verzwakt naarmate het aantal toeneemt. De essentie van de mensheid is die van een natie, de essentie van de natie is die van de stam en de essentie van de stam is die van de familie. De mate van warmte in de relatie neemt evenredig af met de toename van de omvang van de sociale eenheid. Dit is een onbetwistbaar sociaal feit, ontkend alleen door degenen die het niet begrijpen.
De sociale band, cohesie, eenheid, intimiteit en liefde zijn sterker op het niveau van de familie dan op het stamniveau, sterker op het stamniveau dan dat van de natie en sterker op het niveau van de natie dan dat van de wereld.
Voordelen, privileges, waarden en idealen gebaseerd op sociale banden bestaan waar die banden natuurlijk en ongetwijfeld sterk zijn. Deze zijn sterker op het niveau van de familie dan op het niveau van de stam, sterker op het stamniveau dan dat van de natie en sterker op het niveau van de natie dan dat van de wereld.
Hieruit volgt dat deze sociale banden, voordelen, privileges en bijbehorende idealen verloren gaan waar de familie, de stam, de natie of de mensheid verdwijnt of verloren gaat. Het is daarom van groot belang voor de menselijke samenleving om de cohesie van de familie, de stam, de natie en de wereld te behouden om te profiteren van de voordelen, privileges, waarden en idealen die voortvloeien uit de solidariteit, cohesie, eenheid, intimiteit en liefde van familie, stam, natie en mensheid.
In de sociale zin is de familiesamenleving beter dan die van de stam, de stamsamenleving beter dan die van de natie, en de samenleving van de natie beter dan de wereldsamenleving met betrekking tot kameraadschap, genegenheid, solidariteit en voordelen.
De verdiensten van de stam
Omdat de stam een grote familie is, biedt deze zijn leden veel van dezelfde materiële voordelen en sociale voordelen die de familie haar leden biedt, aangezien de stam een secundaire familie is. Wat benadrukt moet worden, is dat een individu binnen de context van de stam zich op een ongemanierde manier kan gedragen, iets wat hij binnen de familie niet zou doen.
Echter, vanwege de kleine omvang van de familie, wordt er geen direct toezicht uitgeoefend, in tegenstelling tot de stam, wiens leden voortdurend voelen dat ze onder haar toezicht staan. Gezien deze overwegingen, vormt de stam een gedragspatroon voor zijn leden, wat zich ontwikkelt tot een sociale opvoeding die beter en edeler is dan welke schoolopleiding dan ook. De stam is een sociale school waar zijn leden worden grootgebracht om de hoge idealen te absorberen die zich ontwikkelen tot een levenslang gedragspatroon. Deze raken automatisch geworteld naarmate de mens groeit, in tegenstelling tot het klassikale onderwijs met zijn leerplannen – formeel opgelegd en geleidelijk verloren met de groei van het individu. Dit komt doordat het formeel en verplicht is en omdat het individu zich ervan bewust is dat het hem wordt opgedrongen.
De stam dient als een natuurlijk sociaal “schild” voor sociale zekerheid. Door de sociale stamtradities biedt de stam zijn leden collectieve bescherming in de vorm van boetes, wraak en verdediging; namelijk, sociale bescherming. Bloed is de primaire factor in de vorming van de stam, maar het is niet de enige factor, aangezien affiliatie ook een rol speelt bij de vorming van de stam. Na verloop van tijd verdwijnen de verschillen tussen de factoren bloed en affiliatie, waardoor de stam één sociale en fysieke eenheid blijft, hoewel het fundamenteel een eenheid van bloed in oorsprong blijft.
Humbert P.
