Het politieke en maatschappelijke klimaat in Suriname ondergaat een zorgwekkende transformatie, waarbij de polarisatie toeneemt en de gulden middenweg steeds meer plaatsmaakt voor extremen. Deze ontwikkeling staat niet op zichzelf; wereldwijd wordt een verharding waargenomen in het publieke debat en kloven tussen verschillende bevolkingsgroepen.
Dit leidt tot de vraag: Waarom neemt polarisatie juist nu zulke serieuze vormen aan, en wat zijn de mogelijke gevolgen voor de maatschappelijke cohesie in ons land?
Polarisatie: de groeiende kloof tussen opvattingen en overtuigingen, waarbij het middenveld lijkt te eroderen. In ons land is een trend waarneembaar waarin politieke en maatschappelijke tegenstellingen scherper worden. Therese experten wijzen op verschillende oorzaken:
Allereerst spelen social media een grote rol; algoritmes zijn ontworpen om mensen inhoud voor te schotelen die hun bestaande overtuigingen versterken, wat leidt tot wat vaak ‘echo chambers’ wordt genoemd. Hierdoor komen individuen minder in aanraking met tegenovergestelde standpunten en worden hun eigen meningen versterkt.
Ook globalisering en economische onzekerheid dragen bij aan de polarisatie. De snelle veranderingen in de Surinaamse economie en arbeidsmarkt veroorzaken stress en angst onder bevolkingsgroepen die zich achtergesteld voelen, wat voedingsbodem biedt voor populistische bewegingen die op deze onvrede inspelen.
Bovendien leidt de veranderende demografische samenstelling in ons land tot spanningen. Culturele en etnische diversiteit wordt door sommigen gezien als een rijkdom, terwijl anderen het als een bedreiging ervaren voor de nationale identiteit.
De toenemende polarisatie is een symptoom van diepere maatschappelijke onrust en onzekerheden. Het is van essentieel belang dat er mechanismen worden gevonden om het maatschappelijke weefsel te herstellen en de onderlinge dialoog te bevorderen. Dit vraagt om politieke moed en leiderschap, om onderwijs dat burgerschap en kritisch denken stimuleert, en om media die diversiteit in perspectieven bieden in plaats van deze te beperken.
Conclusie:
Terwijl de lokale samenleving worstelt met de groeiende polarisatie, zijn de ogen gericht op beleidsmakers, maatschappelijke leiders en burgers om de koers te wijzigen. Het is tijd om de brug te bouwen over de polariserende kloof om zo tot een inclusievere en meer verenigde samenleving te komen. Het gevaar van negeren is echter niet alleen een verdeling binnen onze landsgrenzen, maar ook dat we ons niet langer kunnen ontworstelen aan een wereldwijd patroon dat de vrede en stabiliteit ondermijnt. De klok tikt; het is tijd voor actie.
