De infrastructuur van een beschaafde samenleving in Suriname staat op instorten. Debet hieraan is geweest de onafhankelijkheid waarvoor Suriname compleet niet voorbereid was. Maar politieke hebzucht had voorrang. Daarnaast maakte het kiesstelsel, en het bestuurssysteem en de grondwet het onmogelijk om deugdelijk bestuur te kiezen. Het waterprobleem is slechts een van de vele symptomen van een samenleving in verval. We hebben te maken met teveel aan water in de regentijd en met tekort aan drinkwater gedurende het jaar. En dat in een land met meer dan 2000 mm neerslag en met een veelheid van rivieren. Suriname land van trotse stromen klonk het in ons eerste volkslied.
Als gevolg van het kiesstelsel zitten mensen op posities waarvoor ze compleet niet geschikt zijn. Debet hieraan is de politieke hebzucht van de VHP die de technologisch meest geavanceerde bedrijven gegeven heeft aan politici die net een paar generaties ervaring met beschaving hebben gehad. De gevolgen daarvan voelt men nu. Gedreven door opportunisme en een bekrompen visie heeft men verzuimd om de cruciale parastatalen door te lichten. Men heeft dus geen benul op het niveau van de regering wat er zich afspeelt binnen die bedrijven.
Daarnaast is het zo dat het tot de politieke cultuur behoort om telkens het wiel opnieuw uit te vinden. Mensen met ervaring van het oplossen een groot aantal vraagstukken worden buitengesloten, in plaats van ervaring komen er jongelingen die van wanten niets afweten. Dan krijg je natuurlijk een rechtstreekse gang naar het niveau van Timboektoe en Haïti.
Het watertekort in Paramaribo
Het watertekort is niet het gevolg van een tekort aan alleen maar financiële middelen. Velen denken met financiële middelen elk probleem te kunnen oplossen. Het probleem is veelzijdig. Er is een groot management probleem. Er is een probleem van tekort aan verstand. Je kunt niet een directeur van de SWM benoemen met een opleiding die niet adequaat is en die geen jota weet van watermanagement. Het technologisch probleem waarmee de SWM kampt is dus erg groot. Gelukkig geschiedt de watervoorziening van Paramaribo en omstreken, en in grote gebieden van Suriname, met behulp van bronwater. Het PARWAT project moet de knelpunten op het vlak van transport van water vanaf de bronnen opgelost hebben. Dat project is in twee delen uitgevoerd. Het probleem moet dus zitten bij opslag en distributie. Het zou goed zijn als de SWM-directie haar verzoek om 7 miljoen Amerikaanse dollars aan ondersteuning vergezeld zou doen gaan van een breakdown van de zaken die met de 7 miljoen Amerikaanse dollars opgelost zouden worden. Dus een zeer gedetailleerde opgave kwantitatief en kwalitatief. Als ik minister van financiën was zou ik vragen om de eerder genoemde data omtrent de aanwending van de middelen.
En dan kan ik u verzekeren dat de problemen van de SWM alles te maken hebben met achterstallig onderhoud. De cruciale punten voor onderhoud zijn het leidingnetwerk en de pompstations. Pijpleidingen mits goed aangelegd gaan jaren mee. Echter de pompen en de verdeelinrichtingen hebben regelmatig onderhoud nodig. Er is dus sprake van technologisch mismanagement. Dat de watertarieven omhoog moeten kan het beste gerechtvaardigd worden door een gedegen doorlichting van de SWM.
Wateroverlast
In de regentijd kampen wij regelmatig met wateroverlast. Paramaribo Noord kan het water moeilijk naar zee lozen zonder pompgemalen. Eigenlijk moet alles ten noorden van de Ringweg van de regering te horen krijgen dat ontwatering daar een probleem is en zal blijven.
Het schoonmaken van lozingen & trenzen alleen, gaat niet helpen zonder om mindshift bij de burgerij en zonder dwang en sanctie van de overheid. Plastic voor eenmalig gebruik moet verboden worden. Alle cultuurtechnische activiteiten op grond in de regentijd is vragen om problemen. Het onderhoud van het drainage systeem dient planmatig te geschieden in de droge tijd.
Ik heb in de periode als minister van Openbare Werken een ontwateringsplan van Paramaribo laten opmaken door de beste ingenieursbureaus van Suriname. Dat plan moet ergens in een bureaulade liggen. Dankzij de politieke cultuur van Suriname, omdat er geen continuïteit is in beleid, is het een cultuur die naar vernietiging leidt. Het gevolg is dat de huidige leiding van het Ministerie van Openbare Werken niets afweet van dit plan en dus weer bezig is het wiel opnieuw uit te vinden.
De meest recente uitdieping van het Saramaccakanaal is geschied toen ik 7-8 jaar oud was. Het is een van de meest belangrijke waterwegen die de Suriname rivier verbindt met de Saramaccarivier. Dankzij goedwerkende sluizen op Doorsteek en te Uitkijk kon jarenlang waterbeheersing in de Saramacca polder en in Paramaribo goed toegepast worden. Echter het zal niet veel helpen bij de ontwatering van Paramaribo indien niet alle trenzen, lozingen, kanalen en andere afvoeren regelmatig onderhouden worden. Waterafvoer op basis van zwaartekracht is goedkoop en duurzaam maar het vergt wel kundig cultuurtechnisch management.
Ondergetekende heeft rijstpolders ontworpen en aangelegd en heeft bij de oliepalmbedrijven de leiding gehad van de uitvoering van de watervoorziening.
Richard B Kalloe
