Inleiding
Politieke partijen en personen hebben altijd ideologieën gebruikt die al bestaan of overgenomen zijn van kolonisatoren, en deze naar eigen inzicht hebben aangepast zonder echt uniek te zijn. Deze systemen hebben gefaald om een eigen, succesvolle ideologie te creëren, resulterend in moreel en economisch stagnatie voor de natie. Veel mensen hebben het land al verlaten en anderen kunnen volgen als ze de kans krijgen. De schrijver wil in een serie artikelen bouwstenen voor een nieuwe ideologie presenteren, gebaseerd op de gedachtegang van een door de kolonisator vermoorde originele denker. Hierbij wordt de vraag gesteld of een politieke ‘messias’ succesvol welzijn en welvaart kan brengen, of ten onder zal gaan door machthebbers die vasthouden aan een falend systeem omwille van zelfbehoud in tijden van armoede.
Samenvatting: Een toekomst waar land gemeenschappelijk erfgoed is
De nieuwe socialistische samenleving pleit voor een model waarin land gemeenschappelijk bezit is en duurzaam gebruikt wordt voor iedereen. Deze visie verzet zich tegen uitbuiting en winstmaximalisatie, en stimuleert economische activiteiten die enkel gericht zijn op het vervullen van behoeften. De maatschappij ondersteunt een systeem waarbij arbeiders als partners functioneren in plaats van als loontrekkenden, wat leidt tot een grotere motivatie en productiviteit. Het streven is naar een eerlijke samenleving met samenwerking en gelijke kansen, waarin rijkdom gelijk verdeeld is en iedereen de vruchten van hun arbeid kan genieten.
De nieuwe socialistische samenleving: Een utopie van eerlijke deling en menselijke emancipatie
Het fundament: Geen particuliere overproductie
In de idealistische contouren van een socialistische samenleving wordt private productie niet langer geleid door het verlangen om overvloedige behoeften te vervullen. Het principe dat productie slechts dient om aan de behoeften van de samenleving als geheel te voldoen, ligt aan de basis van deze utopische visie. Particulieren of groepen die hun behoeften proberen te overstijgen ten koste van anderen vinden geen bodem in deze structuur. Socialisme, in zijn puurste vorm, functioneert zuiver om aan de gedeelde eisen van zijn burgers te voldoen.
De productie: Gelijkheid als overlevingsmechanisme
Socialistische instituten kenmerken zich door een economisch systeem gebaseerd op gelijkheid en collectieve voorspoed. Slechte kwaliteit is geen teken van falen binnen dit systeem, maar wordt gezien als evenredig aan de noodzaak om te overleven. Bewijs van dit systeem is te vinden in kapitalistische samenlevingen waar de accumulatie van productie in de handen van weinigen de arbeidende meerderheid dwingt om productief te blijven, puur om hun overleving te garanderen.
Materiële productie: De kern van menselijke emancipatie
De socialistische conceptie strekt verder dan het materiële domein en pleit voor een alomvattende bevrijding van de mens, uitstrekkend tot zowel materiële als spirituele sferen. De idee hiervan is dat individuen volledig vrij kunnen zijn om hun geluk na te jagen, vrij van de lasten van materiële noodzakelijkheden.
Gelijkheid van vermogen: Delen in evenredigheid
Een simplistisch voorbeeld illustreert het socialistische ideaal: stel, een samenleving waar de rijkdom wordt verdeeld in tien gelijke eenheden onder tien inwoners. Als enkelen meer toe-eigenen dan hun rechtvaardige deel, resulteert dit in ongelijkheid, armoede en uitbuiting. De socialistische samenleving verbiedt het opslaan van rijkdom die de basisbehoeften overstijgt, omdat dit ten koste gaat van anderen en leidt tot sociaal onrecht.
Het recht op sparen: Individuele versus collectieve behoeften
Spaarzaamheid binnen persoonlijke middelen is een recht in een socialistische samenleving; het vergroten van persoonlijk eigendom voorbij de noodzaak is een schending van het collectieve welzijn. Elke overmaat behoort toe aan de gemeenschap, verzekerd door de collectieve structuur van bezit en productie.
Rechtmatige rijkdom: Bekwaamheid zonder exploitatie
In de socialistische context hebben mensen die uitblinken in bekwaamheid en ijver geen recht om te profiteren van de achterstand van anderen. Ouderen, mentaal of fysiek gehandicapten, ontvangen een rechtmatig deel van de rijkdom, net zoals ieder ander lid van de samenleving. Talent mag nooit resulteren in buitensporige privé accumulatie ten koste van de gemeenschap.
De sociale goederenwinkel: Een metafoor voor deling
De samenleving kan vergeleken worden met een winkel die basisbehoeften aan haar leden verstrekt. Iedereen heeft het recht om te consumeren naar eigen wens – of dat nu betekent dat men gebruikt wat nodig is of spaart voor later. Misbruik van vaardigheden voor exorbitante winst is gelijk aan diefstal; dit is wat gebeurt als individuen hun behoeften overtreffen met behulp van openbare middelen.
Gelijke verdeling: Diensten voor diensten
In de ideale socialistische structuur is ongelijkheid in individuele rijkdom slechts acceptabel als compensatie voor gedane diensten voor de samenleving. Persoonlijke bezittingen verschillen alleen in mate van inzet voor publieke diensten. De samenleving waardeert bijdragen en streeft naar een rechtvaardige verdeling van haar rijkdom.
Utopie actualiseren: Emancipatie door socialisme
Menselijke ervaring wijst naar socialisme als een evolutionair resultaat van onjust relaties in hedendaagse maatschappijen. De socialistische samenleving verpersoonlijkt de zoektocht naar bevrijding van uitbuiting en tirannie, een streven naar het verdelen van rijkdom en het garanderen van individuele en collectieve tevredenheid.
Het Huis van Vrijheid: Een onvervreemdbaar recht
In de socialistische visie is de vrijheid van introspectie fundamenteel en heilig. De middelen om fundamentele behoeften te vervullen mogen nooit afhankelijk zijn van huren of leningen, omdat dit een inbreuk is op de autonomie van het individu.
De toekomst van partnerschappen: Het einde van loonverdiensten
De transitie van het loontrekkende systeem naar een systeem van partnerschappen is een dialectisch proces, voortgedreven door conflicterende economische idealen. De ontwikkeling van werknemers die opkomen voor eigendom in productie is een kritische stap in de richting van de socialistische revelatie.
Reiniging van winst: Een noodzakelijke evolutie
Het verdwijnen van winst is een natuurlijke eindfase in de socialistische ontwikkeling. De erkenning van winst impliceert uitbuiting; echter, de uiteindelijke verwijdering van winst is geen decreet, maar een geleidelijk natuurlijk resultaat van sociale en economische transformatie. Vrijheid en geluk zijn direct gekoppeld aan de vermogens van een samenleving om haar leden te voorzien in hun materiële noden, een fundament dat onontbeerlijk is in de socialistische utopie.
Humbert P.
