DOOR NINIAN CARTER
January 14, 2024 – Een team van wetenschappers gaat naar het noordpoolgebied om te testen of het pompen van zeewater op het ijs, waardoor het dikker wordt en langer meegaat, het jaarlijkse ijsverlies kan tegengaan.
Geïnspireerd door de traditionele Nederlandse techniek van ijsverdikking om natuurlijke ijsbanen te creëren, gaat een internationaal team van wetenschappers naar de hoge Noordpool om een experiment uit te voeren om te zien of ze zee-ijs opnieuw kunnen invriezen.
Naarmate de opwarming van de aarde toeneemt, neemt ook de omvang van het Noordpoolijs af – nu miljoenen vierkante kilometers kleiner dan een paar decennia geleden.
In een catch-22-situatie versnelt dit op zijn beurt de opwarming van de aarde, omdat hoe minder wit ijs er is, hoe minder zonne-energie de aarde kan wegkaatsen.
Het team bestaat uit twee groepen wetenschappers genaamd Real Ice en Arctic Reflections, die op 14 januari een bemanning naar Cambridge Bay, in het Canadese Nunavut-gebied, sturen.
Eenmaal opgesteld zal het team een gat in het ijs boren en een door waterstof aangedreven pomp installeren om zeewater naar de top van de ijskap te laten stromen. Het idee is dat het overstroomde water gedurende de rest van de Arctische winter zal bevriezen, waardoor er meer ijs en versnelt het natuurlijke bevriezingsproces onder het ijs.
Het experiment zal ongeveer tien dagen duren, waarbij de onderzoekers een gebied met een straal van tientallen meters onder water zetten. De komende weken gaan lokale vrijwilligers de dikte van het ijs meten. Als alles volgens plan verloopt, wordt het ijs een meter dikker en robuust genoeg om de zomer te overleven.
Eén hypothese suggereert dat het installeren van pompen in 10% van het Noordpoolgebied de huidige trend van ijsverlies zou kunnen omkeren – maar daarvoor zouden 10 miljoen pompen nodig zijn, aangedreven door windturbines of waterstofbrandstofcellen.
