Het Korps Politie Suriname (KPS) kampt onophoudelijk met crises die duiden op een gebrek aan stabiliteit en vooruitgang, ondanks 3.5 jaar pogingen tot hervorming. Tussen hooggespannen verwachtingen en herhaalde calamiteiten valt opnieuw op dat de verantwoordelijke minister faalt in zijn taken. De president wordt steeds weer gedwongen tot ad-hocbedrijf, terwijl het langverwachte veiligheidsplan op zich laat wachten.
Erger nog, toppers binnen het korps profileren zich openlijk in oppositie tegen het regeringsbeleid en koppelen zich aan oppositionele partijen, waardoor de betrouwbaarheid van het korps verder in diskrediet raakt.
Het KPS werd zelfs gekenmerkt als een van de drie meest corrupte politiediensten in de Caribbean. Met een dansfeestgedrag dat eerder aan een discotheek lijkt te behoren dan aan een wetshandhavingsinstantie, geeft het korps een onprofessioneel signaal naar de samenleving. De financiering van dergelijke evenementen roept de vraag op of de neutraliteit en rechtmatigheid van het korps niet in het geding komen.
Surinaamse vrouwen worden bekritiseerd voor hun uitgaven aan uiterlijk vertoon om aan dergelijke dansfeesten deel te nemen, wat de waarden en normen van de maatschappij uitdaagt.
Angstwekkender is de implicatie van deze corruptie voor de rechtsstaat en maatschappelijk vertrouwen. De afwezigheid van maatregelen en respons op kritische rapporten ondermijnt de geloofwaardigheid van de Surginaamse overheid en haar instituten.
Een resolute oproep tot ethische hervorming en daadkracht klinkt uit alle hoeken. De tijd voor cosmetische aanpassingen is voorbij; de Surinaamse samenleving smeekt om substantiële veranderingen die de waardigheid en efficiëntie van haar politiemacht herstellen. De vraag blijft of Suriname de moed en de middelen heeft om het tij daadwerkelijk te keren.
