Suriname, vaak geïdentificeerd als het mythische land van El Dorado in historische teksten, is nog steeds verwikkeld in de gevolgen van koloniale plunderingen. Het land, eenmaal de ‘verloren plantage’ van Nederland, heeft weinig gezien van de ontzagwekkende rijkdommen die door de voormalige kolonisator werden geëxtraheerd. Terwijl Nederland zich ontwikkelde tot een van de meest welvarende naties ter wereld, bleef Suriname achter met een erfenis van overheersing en onderontwikkeling.
In de jaren na de onafhankelijkheid heeft Suriname echter moeite gehad om zich te bevrijden van de schaduw van het koloniale systeem. De lokale leiders, opgeleid onder het regime van de kolonisator, hebben de rijkdommen van het land niet ten goede laten komen aan hun natie, waardoor de bevolking in relatieve armoede bleef leven. De patronen van uitbuiting en afhankelijkheid bleven bestaan, zelfs toen de gezichten die de macht uitoefenden veranderden.
Recentelijk heeft de goudsector in Suriname de aandacht getrokken, een industrie die momenteel wordt gedomineerd door buitenlandse multinationals. Deze bedrijven, gebrandmerkt als ‘slimme onderhandelaars’, hebben deals gesloten die weinig voordeel bieden voor de Surinaamse regering. Lokaal is er ook kritiek op Surinamers die goudconcessies bezitten en als speculanten wachten op kopers, zonder de nodige investeringen te doen. De kloof tussen de elite en het volk blijft groeien, en de echte voordelen van de natuurlijke hulpbronnen vinden zelden hun weg naar de bredere gemeenschap.
De politieke elite van Suriname, voortgekomen uit het koloniale denken, wordt beschuldigd van het in stand houden van deze onevenwichtige verhoudingen. Ironisch genoeg zijn zelfs degenen die zich voordeden als revolutionairen en linkse denkers niet immuun geweest voor corruptie en machtsmisbruik, vaak verslechterend wat ze beweerden te repareren.
Nu het wereldwijde financiële klimaat ertoe kan leiden dat de goudprijzen stijgen, lijkt de kans klein dat Suriname hiervan zal profiteren, aangezien het grootste deel van de goudmijnen niet in nationale handen is.
Dit scenario benadrukt de blijvende impact van koloniaal beleid en het belang van een rechtvaardige verdeling van hulpbronnen voor het creëren van een duurzame toekomst voor landen als Suriname.
Wells Fargo prognosticeert dat de goudprijs in 2024 zou kunnen stijgen tot $2.100 tot $2.200 per ounce vanwege een verwachte zwakkere economie en volatiliteit op de Amerikaanse obligatiemarkt. Ondanks minder zorgen over een recessie, ziet de bank nog steeds economische uitdagingen en verwacht ze dat de Federal Reserve de rente slechts tweemaal zal verlagen.
Met het einde van de strakke monetaire beleidscyclus, zou goud kunnen profiteren van lagere reële rentetarieven en heeft het potentieel voor aanzienlijke winsten, aldus John LaForge van Wells Fargo.
De analisten benadrukken het belang van diversificatie en het spreiden van beleggingen over verschillende grondstoffen en het behouden van obligatierendementen om te profiteren van de verwachte marktvolatiliteit.
