Ik ben bang dat die droom een droom zal blijven. Economische groei, zoals beweerd door het IMF, zonder sociale vooruitgang is een loze kreet.
De neuzen zijn in Suriname niet in dezelfde richting gericht. Zelfs bij de politici is dat niet het geval. Voor modern denkende mensen is het streven naar vooruitgang een logisch uitgangspunt. Echter is niet iedereen, ook niet alle politici modern denkend. Vooruitgang zonder leiderschap welke vooruitgang voorstaat is niet mogelijk. Hoe kun je vooruitgang hebben als je eigen leiders geen vooruitgang willen maar andere prioriteiten hebben.
Het lijkt logisch als je een beter leven wil hebben moet je kiezen voor een regering die in staat is vooruitgang te realiseren. Afgaan op beloftes van politici komt neer op jezelf voor de gek houden. Er is geen andere optie dan politici te screenen op hun prestatievermogen en op het bezit van capaciteiten zoals een hoog niveau van algemene ontwikkeling, kennis van de werking van de economie, kennis van de ontwikkelingsproblematiek van derde wereldlanden in het bijzonder van die van de kleine landen zoals Suriname, en de beschikking over bewezen capaciteiten op het vlak van organisatie planning en management. Als samenleving durven wij niet de koe bij de horens te vatten.
2023 het jaar van de domheid
De grootste aanslag op de koopkracht van de Surinamer is gepleegd door diegenen die namens Suriname op een slaafse wijze onderhandeld hebben met het IMF. De schuld daarvoor ligt bij de minister van Financiën en bij de president van het land. De OMO activiteiten hebben geleid tot op termijn vergroting van de geldhoeveelheid in omloop. Omdat de banken de verdiende rente omzetten in vreemde valuta en het voegen bij hun eigen vermogen heeft zulks geleid tot een stijging van de wisselkoers. Dat de wisselkoers toevallig stabiel is de afgelopen drie maanden is te wijten aan het stopzetten van de bevoorschotting van het Ministerie van Financiën door de Centrale Bank van Suriname. De basisindicatoren van de Surinaamse economie zijn echter niet veranderd. Op kasbasis zijn er liquiditeitstekorten, de lopende rekening en de betalingsbalans zijn zwaar negatief,
het probleem is de cultuur van onze politici. Als ze eenmaal aan de macht zijn willen ze niet leren en weten ze niet meer wat een inclusief beleid inhoudt. De OMO was bedoeld om de overliquiditeit op de geldmarkt af te romen. Het was en is een domme maatregel uit het receptenboek van het IMF. Immers als de prijzen de overliquiditeit hebben geabsorbeerd, wat resulteert in inflatie, heeft afroming geen enkele zin meer. Er valt immers niks meer af te romen, de prijzen gaan echt niet dalen en u merkt het de prijzen blijven stijgen. De bevoorschotting door de centrale bank van het Ministerie van financiën moet aan banden gelegd worden en de overheid moet sterk gaan bezuinigen. In het eerste sapprogramma was door Coopers and Lybrands ook voorgesteld om af te romen. Ik heb in de sap Onderraad dat idee van tafel geveegd. Er is verder nooit meer over gesproken.
Verraad en transparantie
Wij lenen bij de Inter Amerikaanse Ontwikkelingsbank circa 150 miljoen Amerikaanse dollars om transparantie bij de overheid te bevorderen. Weggegooid geld, gewoon voor de gek houderij. Kijk maar naar de komst van de mennonieten. Venetiaan is naar het DNA gegaan voor een concessie van 50 duizend hectare aan China Zengh Hou Tai. In het geheim wordt aan de mennonieten binnen twee weken 70.000 ha concessie verleend. Geen enkele bekendmaking van de overheid hieromtrent. Dan wil men transparantie gaan bevorderen. De mennonieten hun aanvraag is klaarblijkelijk behandeld geworden in een spoedproces met veel smering. De aanvraag van het oliepalmbedrijf uit India voor een concessie gaat lang op zich laten wachten, immers ze zijn niet bereid om naast een investering van $ 150.000.000 ook nog smeergeld te betalen. Laten we onszelf niet voor de gek houden. Om de betalingsbalans te verbeteren zullen we massieve investeringen moeten plegen. Landbouw en groot landbouw in het bijzonder waaronder oliepalm, behoort tot een koolstof neutrale investering. En hoe denken wij 40.000 overtollige ambtenaren aan een baan te helpen op hun niveau van kennis en kunde. De oliepalm is daarvoor de enige uitweg. Mijnbouw is de meest vernietigende economische activiteit en die wordt kritiekloos toegestaan omdat multinationals en marrons daarin bezig zijn. En wat verdienen we eraan?
En dan hebben wij het landverraad van diegenen die ter zake het door Guyana bezette betwiste gebied van Tigri, aan het International Court of Justice de bevoegdheid ontnemen om daarover te beslissen. Hoe denkt men om het betwiste gebied van Tigri weer onbetwist tot Surinaams grondgebied te maken. Wil men een invasie plegen terwijl men niet in staat is de harde criminaliteit te beteugelen. De International Court of Justice is onze enige hoop en het wordt tijd dat de regering het oude standpunt met betrekking tot de bevoegdheid van het instituut voor betwiste gebieden herziet. Of is men weer bezig de volgende reis te plannen.
Richard B Kalloe
