We zijn enigszins gerustgesteld met de mededeling van de minister van Justitie en Politie, dat hij regelgeving gaat aanpassen om de e-bikes te laten vallen onder de verkeerswetgeving. De minister gaf aan, dat e-bikes elektrische voertuigen zijn die als een rijwiel of bromfiets kunnen worden aangemerkt. Wij gingen ervan uit dat de politie nu al met de bestaande wet- en regelgeving kan optreden tegen de e-bikes. Maar, we beseffen ook dat de politie waarschijnlijk de tijd of de expertise niet heeft om dit goed te gaan uitzoeken. Aan de andere kant komt het de politie goed uit want daardoor is er minder werk voor hun. Ook is er dan minder gehaal en getrek met de burgerij die massaal bijvoorbeeld meent te weten dat ze kunnen racen zonder een valhelm op te zetten.
Massaal zien we de e-bikers bromfietsers en fietsers en zelfs omaatjes in auto’s op straat inhalen. Het bijzondere aan deze e-bikes is dat je ze niet hoort aankomen. Het plotseling van ergens opduiken in het verkeer schijnen e-bikers leuk te vinden. Maar we zien in het buitenland dat ook fietsers verplicht zijn een helm op te zetten. Deze buitenlanders zetten in Suriname voor hun eigen veiligheid hun helm op, al is het niet verplicht volgens onze wetgeving.
Wij zouden de JusPol-minister willen voorstellen om, nu het Rijbesluit wordt aangepast, ook de fietsers daarin mee te nemen, zodat ook deze groep ingaande een bepaalde datum verplicht is om een helm op te zetten als ze in het verkeer gaan op de openbare weg.
E-bikes zijn op zich geen verkeerd of ongewenst fenomeen. Het is een groene manier van voortbewegen en het kan bijdragen aan minder auto’s op straat. De e-bikes moeten in het staatsbesluit uitdrukkelijk worden gelijkgesteld aan bromfietsers. Qua fysieke vermogen en verschijning lijken e-bikes meer op bromfietsen dan op fietsen. Ze worden door een motor aangedreven en kunnen een maximum snelheid bereiken die niet haalbaar is voor fietsers. De potentiële snelheid verhoogt de gevaarzetting.
Wij zijn de mening toegedaan dat e-bikes, nu ze massaal schijnen te worden ingezet, voorzien moeten zijn van een kentekennummer. Het kentekennummer moet aangepast zijn, dus aanmerkelijk kleiner van formaat dan die van de bromfiets en motorfiets. Ook moet het de rijders van deze e-bikes verplicht zijn om dit vervoermiddel te laten verzekeren. Door de snelheid die ze kunnen ontwikkelen, de fysieke staat en het geluidloos voortbewegen, is de kans groot dat er aanrijdingen ontstaan met schade voor overige deelnemers in het verkeer.
De e-bike staat tussen de conventionele fiets en de bromfiets in. De vraag rijst of een rijtest moet worden ingevoerd. Dat is het overwegen waard wanneer een rijtest voor bromfietsers wordt ingevoerd. Wij zijn de mening toegedaan, dat nu het Rijbesluit na lange tijd weer zal worden aangepast, van de mogelijkheid gebruik wordt gemaakt om de eenvoudige rijtest voor bromfietsers in te voeren. De rijtest voor bromfietsers invoeren zou betekenen dat er een behoorlijke workload voor de politie komt die de dienst niet aan zal kunnen gaan waarschijnlijk. Een oplossing zou kunnen zijn dat dit stuk van de eenvoudige rijtest wordt geprivatiseerd en dat de rijscholen de bevoegdheid krijgen om na een test een rijcertificaat aan de rijder af te geven. Voor het afleggen van de test hoeven personen geen rijlessen te nemen. Het maximumtarief voor de rijtest wordt in het staatsbesluit vastgesteld.
Een profiel van degene die de rijtest moet afnemen moet in het staatsbesluit staan. Deze moeten door de politie zijn gecertificeerd, waartoe ze een klein examen maken. De rijscholen hebben deze personen in de personen van de instructeurs en de assistenten.
Al het bovenstaande geldt ook voor de elektrische scooters die al ingevoerd zouden zijn in Suriname, maar nog niet kunnen worden goedgekeurd. Dit werd woensdag in DNA aangehaald, maar enkele dagen daarvoor was het door een ‘activist’ al aangehaald tijdens een goed beluisterd programma op de Surinaamse radio.
Het issue van de e-scooters is iets gemakkelijker, omdat die vallen onder de categorie waaronder de bromfietsers vallen. Daaromtrent is er al behoorlijke regelgeving ontwikkeld. Indien de regelgeving aangescherpt wordt conform de bovenstaande aanbevelingen, dan zullen er 4 categorieën van ‘bromfietsen’ zijn die niet allemaal brommen, omdat een deel geluidloos is.
In Suriname vinden er nog vrij regelmatig aanrijdingen plaats met een ernstige afloop. De politie is niet efficiënt in het opsporen van autorijders die zonder rijbewijs op straat rijden. In Suriname hebben veel jongeren van hun ouders de toestemming om voorzichtig korte afstanden op de openbare weg te rijden. De politie detecteert deze gevallen niet en publiceert deze statistieken ook niet. Het zou kunnen dat de politiemannen en -vrouwen, als deel van het Surinaamse publiek, ook dat toestaan in hun eigen omgeving. Heel bekend was het geval van een hooggeplaatste vrouwelijke politiefunctionaris.
In elk geval is het een goede zaak dat deze alternatieve vervoermiddelen in Suriname in gebruik worden genomen, ook tegen de achtergrond van de moordende benzineprijzen. Een scooter zou een heel goed vervoermiddel kunnen zijn om mee aan het werk te gaan, ook door de bagageruimte. In bepaalde landen zien we scooterrijders die in een soort beschermende cabine zitten. Deze scooters zijn veiliger en kunnen ook in Suriname worden ingevoerd.
