De regering van Suriname heeft na een hobbelige start in het innemen van een landelijk standpunt over de ongekende Israëlische genocide, nu de juiste kant van de geschiedenis gekozen. Suriname heeft onlangs binnen de Verenigde Naties gestemd voor een onherroepelijke humanitaire wapenstilstand, gevolgd door een staakt-het-vuren. Deze laatste VN-resolutie tegen de agressie van Israël jegens het Palestijnse volk in het belegerde Gaza-gebied is weliswaar niet bindend, maar zet wel de toon van hoe 153 landen naar de staat Israël kijken. De tegenstemmers waren de Verenigde Staten en Israël.
Medeverantwoordelijk
De VS is medeverantwoordelijk voor de collectieve moorden op de Palestijnen, omdat zij elk jaar ruim 3,5 miljard dollar aan militaire steun geeft aan Israël. Sinds de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog heeft Israël al 125 miljard dollar ontvangen. Voor het uitvoeren van collectieve moorden op Palestijnse burgers ontving Israël 14,5 miljard dollar extra.
Suriname geeft multilateraal haar mening, maar kan ook bilateraal haar stem rechtstreeks laten horen tegen Israël, zoals het Caricom-lidstaat Belize al heeft gedaan.
Doordat Israël geen gehoor geeft aan de VN-resolutie, kan Suriname als vastberaden daad zichtbaar maken, dat het land tegen massaslachtingen is. de niet-residerende ambassadeur voor Israël terugtrekken. Dat is een serieuzer signaal dan enkel zoete praat in de Verenigde Naties.
Op 7 oktober is Israël Noord-Gaza binnengevallen met ongeveer 40.000 gevechtstroepen en het gebied bestookt met een van de heftigste bombardementscampagnes in de geschiedenis. Bijna twee miljoen mensen zijn als resultaat hun huis ontvlucht.
Menselijke kosten en gezondheidscrisis
Het gedocumenteerde aantal slachtoffers in de Gazastrook heeft de 18.700 heeft bereikt, terwijl het dodental op de Westelijke Jordaanoever is gestegen naar 286. Bovendien zijn, volgens het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid, 51.000 Palestijnen gewond geraakt in Gaza en bijna 3.430 anderen op de Westelijke Jordaanoever.
Het ministerie legde uit dat de gezondheidszorgsector in Gaza met een ernstige crisis wordt geconfronteerd omdat tientallen gezondheidszorgcentra hun activiteiten hebben stopgezet als gevolg van voortdurende bombardementen en brandstoftekorten. Het ministerie van Volksgezondheid meldde ook, dat meer dan 60% van de huizen in Gaza is verwoest, waaronder meer dan 56.000 volledig verwoeste en 224.000 gedeeltelijk verwoeste eenheden. De definitieve telling van vernietigde eenheden en gebouwen blijft niet beschikbaar vanwege aanhoudende Israëlische luchtaanvallen.
Israël heeft ziekenhuizen en ambulances gebombardeerd en ongeveer de helft van de gebouwen in Noord-Gaza verwoest. Het heeft vrijwel alle water- en voedselleveringen en elektriciteitsproductie voor de 2,2 miljoen inwoners van Gaza afgesneden.
Geschiedenis van misplaatste bombardement campagnes
De geschiedenis laat zien dat grootschalige bombardementen van civiele gebieden bijna nooit hun doelen bereiken. Israël had beter deze lessen ter harte kunnen nemen en kunnen reageren op de aanval van 7 oktober met chirurgische aanvallen op Hamas-leiders en strijders in plaats van de ondoordachte bombardementscampagne die het nu heeft gekozen.
Deze strategie van dwingende bestraffing bereikte zijn hoogtepunt in de Tweede Wereldoorlog. De geschiedenis herinnert zich het ondoordachte bombarderen van steden in die oorlog simpelweg door de naamgeving van de doelwitten: Hamburg (40.000 doden), Darmstadt (12.000) en Dresden (25.000). Nu kan Gaza worden toegevoegd aan deze beruchte lijst.
In feite heeft nog nooit in de geschiedenis een bombardements campagne ertoe geleid dat de beoogde bevolking in opstand kwam tegen de eigen regering. De Verenigde Staten heeft deze tactiek talloze malen geprobeerd, maar tevergeefs. Tijdens de Koreaanse oorlog vernietigde zij 90 procent van de elektriciteitsopwekking in Noord-Korea.
Tijdens de Vietnamoorlog werd bijna evenveel capaciteit in Noord-Vietnam uitgeschakeld. En tijdens de Golfoorlog verstoorden Amerikaanse luchtaanvallen 90 procent van de elektriciteitsopwekking in Irak.
Maar in geen van deze gevallen kwam de bevolking in opstand. De oorlog in Oekraïne is daarvan het meest recente voorbeeld. Bijna twee jaar lang heeft Rusland geprobeerd Oekraïne onder druk te zetten door middel van golf na golf van verwoestende luchtaanvallen op steden in het hele land, waarbij meer dan 10.000 burgers om het leven kwamen, meer dan 1,5 miljoen huizen werden verwoest, en ongeveer acht miljoen Oekraïners op de vlucht sloegen.
Rusland is Oekraïne duidelijk aan het vernietigen. Maar in plaats van de strijdlust van Oekraïne te verpletteren, heeft deze massale civiele bestraffing de Oekraïners er alleen maar van overtuigd om feller dan ooit tegen Rusland te vechten.
Israëls contraproductieve militaire tactiek
Enquêtebewijs toont aan dat Israëls militaire operaties nu meer verzetstrijders opleveren dan ze doden. In een peiling van 14 november onder Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, uitgevoerd door de Arab World for Research and Development, zei 76 procent van de respondenten dat zij Hamas positief ziet. Vergelijk dat met de 27 procent die in september aan verschillende peilers vertelden dat Hamas “het meest verdient om het Palestijnse volk te vertegenwoordigen.” De implicatie is alarmerend: een groot deel van de meer dan 500.000 Palestijnse mannen tussen de 18 en 34 jaar zijn nu potentiële rekruten voor Hamas of andere Palestijnse groeperingen die Israël en zijn burgers willen treffen.
Van 1994 tot 2005 voerden Hamas en andere Palestijnse verzetsgroepen meer dan 150 zelfmoordaanslagen uit, waarbij ongeveer 1.000 Israëli’s werden gedood. Pas toen Israël zijn militaire troepen uit Gaza terugtrok, staakten deze groepen vrijwel deze tactiek. Sindsdien is het aantal Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever gegroeid met 50 procent, wat het op de lange termijn nog moeilijker maakt voor Israël om de gebieden te controleren.
Er is alle reden om te denken dat Israëls hernieuwde militaire bezetting van Gaza – “voor een onbepaalde periode,” volgens Netanyahu – zal leiden tot een nieuwe, wellicht nog grotere golf van zelfmoordaanslagen tegen Israëlische burgers.
Ondanks dat Israëlische functionarissen beweren aanzienlijke verliezen aan Hamas toegebracht te hebben, toont de situatie aan dat Hamas nog steeds een bedreiging vormt en operationeel blijft.
De militaire aanpak van Israël, die gericht is op het omverwerpen van Hamas, gepaard gaande met massaslachting onder Palestijnse burgers, faalt omdat het de steun voor Hamas onder de Palestijnen alleen maar lijkt te versterken.
