In vervolg op het door mij ingezonden stuk ‘Kritische beschouwing van grafruiming: De zaak Harold van Ommeren 1932- 1976’ (Dagblad Suriname, 15 november 2023) vind ik het noodzakelijk om aan de vooravond van mijn vaders 47ste moord-jubileum mijn vader te memoreren.
Het ruimen van papa’s graf staat niet op zichzelf maar is wel het meest respectloze in een reeks van handelingen tot nu. Niet in de laatste plaats omdat er vermoedelijk filmopnames zijn gemaakt van de ruiming. Het is ook het meest pijnlijke nadat ik mijn vader zag en hoorde sterven zonder dat hem hulp werd geboden op 17 december 1976: deze aanslag verraste hem. Grote troost was de gigantische mensenmassa die mijn vader de laatste eer bewees toen hij op zijn verjaardag begraven werd.
Ik heb vaak gehoord: “Heel Suriname, van jong tot oud, van hoog tot laag kwam Harold de laatste eer bewijzen. Het was verschrikkelijk druk, er was veel ongeloof. Hij vocht tegen corruptie. Hij was vasthoudend, eigenzinnig, gevoelig, loyaal en idealistisch. Hij nam geen blad voor de mond”. Veel mensen herinneren zich nog waar zij waren toen mijn vader dit overkwam.
Gelukkig wees toxicologisch onderzoek uit -verricht in Nederland- dat strychnine de doodsoorzaak was van papa’s dood en geen hartinfarct. De geruchtenmachine maakte ook toen overuren: “Harold was geruimd”, hoorde ik vaak. Herinnert u zich dat ook?
Het woord ‘ruiming’ dan wel ‘ontruiming’ dan wel ‘wegmaken’ heeft de afgelopen jaren immens veel impact op mij gehad.
Zo werd ik samen met mijn collega’s uit ons kantoor ‘ontruimd’ in 2009. Mijn vaders gehele fysieke nalatenschap werd hermetisch afgesloten voor mij- zijn biologische dochter- en zijn enige kleinkind. Gelukkig, wij konden nog naar Harolds graf op Oud Lina’s Rust: de enige plek toegankelijk voor ons.
Natuurlijk, geen toegang hebben tot mijn vaders ‘legacy’ is triest maar ook dát staat niet op zichzelf. Vanaf 2021 ontdekte ik diverse documenten die vervalsing suggereren als ook mogelijke manipulatie van historische stukken. Alsof de oorspronkelijke historie ‘geruimd’ moest worden: herschreven.
Nog verder de historie in: tussen 1984 en 1993, heb ik onder dwang juridisch strafbare handelingen van derden mogelijk gemaakt. Nogmaals: alsof de oorspronkelijke historie ‘geruimd’ moest worden: herschreven. Wat zou daarvan het doel zijn? Dit artikel biedt niet genoeg ruimte om dieper op deze materie in te gaan.
Zoals eerder vermeld: het ‘ruimen’, ‘wegmaken’, van mijn vaders stoffelijke resten, staat niet op zichzelf. Het verzoek voor ruiming door niet-bloedverwanten van mijn vader en zonder mijn medeweten werd door de procureur-generaal ingewilligd. Bijna 47 jaar na de onopgeloste moord is ook Harolds laatste rustplaats hem niet gegund: ‘weggemaakt’; alsof hij er nimmer is geweest.
De cirkel is dan rond: Zonder lijk of stoffelijke resten is zowel het gebruik van het gif strychnine als DNA niet meer aantoonbaar in 2023. Wat zou daar het doel van kunnen zijn?
In liefdevolle herinnering aan mijn papa, Harold van Ommeren, een vader en ouder op wie ik trots ben, aan de vooravond van zijn moord-jubileum, verzoek ik eenieder om documentatie aangaande mijn vaders ‘legacy’ te delen met mij. Maar ook getuigenissen over elk ander vergrijp dat verband houdt met de dood van mijn vader. Dat mag ook anoniem zonder het prijsgeven van de bron.
Ik doe deze oproep omdat de vermoedelijke dader en medeplichtigen nog vrij rondlopen. Het is daarmee een oproep tot gerechtigheid voor mijzelf en Harolds enige kleinkind.
Hera van Ommeren
