Er is een behoorlijke spanning in de directe nabijheid van Suriname in de grenskwestie tussen Guyana en Venezuela. Nu blijkt dat er ook Venezolaanse kaarten circuleren die moeten aangeven dat ook een deel van de Surinaamse wateren aan Venezuela toebehoren. Het gaat in deze om de Exclusieve Economische Zone.
De Surinaamse autoriteiten zouden van deze claims niet op de hoogte zijn. Als de verhalen waar zijn, dan zou Venezuela dus een groot deel van de Guyanese wateren opeisen. De grenslijnen die Venezuela daarbij hanteert verschillen van de zeelijnen die eens getrokken zijn onder de UNCLOS (UN Convention on the Law of the Sea). Dat was een zaak aanhangig gemaakt door Guyana waarbij Suriname de gedaagde was. De betwiste zeegrens tussen Suriname en Guyana is daar beslecht waarbij de uitspraak meer gezien is als een overwinning voor de Guyanezen. De Venezolanen moeten van deze zaak geweten hebben, maar ze hebben nooit tijdens de loop van dit geschil zich gevoegd als derde partij met hun claims. Nu blijkt dat er al Venezolanen zijn die via zee zich al hebben gevestigd in het gebied Essequibo, zonder dat de Guyanese regering dat in het begin zou weten. Dat zouden intelligence functionarissen en militairen zijn die vooruit zijn gestuurd voor de invasie van Venezuela in Guyana.
Maar de informatie gisteren gegeven bij een bekend praatprogramma luidt ook dat het Guyanese leger inmiddels niet 1, maar 2 militaire posten heeft in het bekende Tigri gebied. Ons leger weet dat zijn landgebied wordt ingenomen door een andere mogendheid, al zoveel jaren, ook onder een militair regime, maar ze hebben nagelaten om met maatregelen het gebied te ontruimen. De vraag rijst dan ook wat voor respect de burgerij voor zo een leger moet hebben, een leger dat niet in staat is om zijn voornaamste taak en zijn hoofdtaak uit te voeren. De wijze waarop Guyana en de Guyanezen aan de wereld duidelijk maken dat de New River Triangle van Guyana is, is van een heel ander niveau dan wat Suriname en Surinamers aan het doen is. Er is hier een duidelijke rol te merken van de Guyanese diaspora.
De Surinaamse diaspora heeft geen rol te vervullen wat betreft Tigri en dat komt omdat de liefde naar Suriname totaal is vervaagd of nooit als zodanig aanwezig is geweest. De regering van Suriname moet een CBB- en Sozavo-kantoor, een politiepost en een militaire basis opzetten in het Tigri-gebied. Als de minister van BIBIS aangeeft dat Tigri van Suriname is, dan moet men ook de belangrijke diensten van de overheid daar in het gebied hebben. En die diensten moeten gewoon in het gebied opgezet worden.
Suriname en Surinamers hebben die durf niet om wat van hun is, terug te nemen. Eerder in 1967 toen de Guyanezen met geweld het gebied innamen, zijn er getuigenissen van Surinaamse dienstdoende functionarissen, die aangeven dat de Surinamers weggerend zijn voor de Guyaneze militairen. Men is weggejaagd en men is van Surinaamse zijde ook weggebleven, Gezegd kan ook worden dat daaruit zou kunnen blijken dat Guyana genomen heeft wat van Guyana was, op een wijze zoals het betaamt in deze wereld.
De Surinaamse regeringen, geen een uitgezonderd, hebben nooit echt werk gemaakt van Tigri en het steeds overgelaten aan de volgende regering. En terwijl de last van Tigri om de 5 jaar steeds aan de volgende regering werd overgedragen, vorderde de tijd en is de rechtspositie van Guyana als land dan effectief bezit heeft over een stuk verlaten land (terra nulius) steeds steviger geworden. De facto erkent Suriname de jurisdictie van Guyana over Tigri, maar formeel weigert men dat, omdat men daarmee de toorn van het Surinaamse volk op zijn hals zou halen. En daarom blijft het bij verklaringen. De minister van BIBIS mag nog zoveel zeggen dat Tigri van Suriname is, feit is nu dat Guyana de opperhand heeft wat betreft Tigri.
Intussen wordt de zaak aan de grens met Guyana en Venezuela gevolgd door de USA en Brazilië. De vraag is wel in welke mate de legers van deze landen zouden ingrijpen bij een invasie in Guyana. De USA heeft vanwege de lopende oliedeals offshore bij Guyana wel zware belangen met betrekking tot olie in dit gebied.
Intussen zien we ook dat landen al overeenkomen dat de fossiele brandstoffen uit de economieën uitgefaseerd moeten worden, maar zover is het nog niet. Het is nu zo dat Suriname de regering van Guyana ondersteunt in het geschil met Venezuela, maar wel direct zou hebben aangegeven dat Tigri van Suriname is.
In het Essequibo-gebied is er een Guyanese bevolking van 130.000 mensen waarvan een deel bij een invasie zal blijven, omdat ze bedrijven en bezittingen daar hebben. Een deel zal waarschijnlijk uit vrees wegvluchten maar het gaat om aantallen die door Guyana zijn te absorberen. Het conflict zal waarschijnlijk niet leiden tot een vluchtelingenprobleem in Suriname, maar de grensimplicaties zijn voor Suriname duidelijker. Het is zaak dat een team van deskundigen op deze zaak zit en de Surinaamse regering adviseert.
