Ondanks het bestaan van een sociaal beschermingsstelsel in Suriname, blijven mensen dagelijks een beroep doen op donateurs, influencers en bekende persoonlijkheden met een groot aantal volgers op sociale media. Deze verzoeken variëren van financiële ondersteuning tot huisvesting, voeding, medicijnen en zorg voor hun kinderen.
Hoewel er maatregelen zijn genomen om de koopkracht te versterken, blijven sommige mensen helaas gevangen in armoede. De trieste beelden op social media laten zien, dat er individuen zijn die, ondanks de inspanningen van het sociaal beschermingssysteem, moeite hebben om rond te komen.
Social media zijn een sterk hulpmiddel voor degenen die hulp nodig hebben. Mensen delen vaak hun verhalen, foto’s en smeekbeden online, in de hoop de aandacht te trekken van donoren en weldoeners. Het fenomeen heeft de gemeenschapszin versterkt, waarbij virtuele netwerken dienen als een soort hedendaagse inzamelingsactie.
De situatie werpt echter vragen op over de effectiviteit en duurzaamheid van het sociale beschermingssysteem in Suriname. Is het systeem voldoende in staat om iedereen te bereiken die het nodig heeft?
Terwijl we streven naar economische stabiliteit, is het belangrijk om naar deze verhalen te luisteren en de oorzaken van aanhoudende armoede aan te pakken en na te gaan of het verminderen van de armoede niet eens een andere benadering nodig heeft.
Uit een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OECD) over armoede blijkt dat de vooruitgang in armoedebestrijding snel verdwijnt. We bevinden ons nu op de helft van het pad naar 2030, de deadline voor het bereiken van de Sustainable Development Goals (SDG’s) en het aantal mensen dat in extreme armoede leeft, is hoger dan vier jaar geleden.
Deze achteruitgang is volgens het artikel toe te schrijven aan meerdere crises in de afgelopen jaren, variërend van Covid-19 tot de stijging van de mondiale inflatie als gevolg van de Russische invasie van Oekraïne, waar de wereld simpelweg niet op voorbereid was. Er was onvoldoende geïnvesteerd in sociale beschermingssystemen die miljoenen mensen uit armoede hadden kunnen houden. Wereldwijd ontvangen meer dan vier miljard mensen wereldwijd helemaal geen uitkeringen.
Ondanks dat er steeds weer effectieve programma’s tegen armoede zijn, blijft de dekking van sociale bescherming schokkend laag. Dit fenomeen is ook merkbaar in Suriname. De bedragen voor sociale uitkeringen blijven, als gevolg van de inflatie, nog steeds ver onder het niveau dat nodig is voor een adequaat levensonderhoud. Hierdoor zijn de kosten voor levensonderhoud aanzienlijk gestegen en worden mensen dieper in armoede gedreven, zonder de mogelijkheid om erbovenop te komen.
SD
