Eigenlijk hadden wij heden kunnen volstaan door 1000 maal het woord Robinhood ter herhalen als redactioneel stuk. Dat verdient Robinhood in zijn totaliteit, maar wij willen deze ruimte gebruiken om met u onze gedachten te delen.
Het Surinaams herenvoetbalteam van Robin Hood heeft het Surinaamse volk trots gemaakt door als een formeel amateurteam alle profclubs van de hoogste Caribische profcompetities te vloeren en met overmacht zich te kronen tot waardige kampioenen van de Caribbean. Het Surinaams team maakt al geruime tijd in de regio indruk en het kampioenschap op het hoogste niveau, in huis bij een Jamaicaanse profclub, is de kers op de taart. De club gaat nu in een hogere clubcompetitie spelen met ook de teams uit Midden- en Noord-Amerika. Dan komen ze de sterkere teams tegen. Dat is een toekomstverhaal, maar de spelers en de staff van Robinhood hebben zich al onsterfelijk gemaakt door de prestatie die ze hebben geboekt. Ze moeten op waardige wijze worden onthaald.
De prestatie van de club is een clubprestatie, maar vanwege het succes voelt het aan als een nationale prestatie. Wat Robinhood heeft gepresteerd heeft een nationaal karakter, het maakt de gemiddelde Surinamer blij, die Surinamers die trots zijn op hun land en hun nationaliteit. Ook de fans van de andere clubs behoren blij te zijn met de prestaties van Robinhood. Zij moeten zich namelijk optrekken aan dit team. Aan de andere kant gaan deze clubs regionaal ook profijt hebben van het succes van Robinhood, omdat deze club het Surinaams voetbal op de kaart heeft gezet. En dit is onze Natio met zoveel buitenlandse profs niet gelukt.
Een ding loopt als een rode draad door het kampioenschap van Caribbean Club Shield en de Concacaf Champions League: de waardigheid. De Robinhood-spelers kijken niet naar de gezichten van hun tegenstanders, je mag zijn wie je hebben wil. Ze lopen met een rechte rug en zijn door niemand geïntimideerd, al ben je een profspeler. En zo een zelfverzekerd en trots, maar zeker zeer balvaardig en technisch en tactisch begaafd team heeft Suriname zeker in dit nieuwe millennium niet gehad. Er wordt veel gesproken over het team van weleer, maar dit team heeft de teams van weleer nu geëvenaard. Het is een jong team waarvan we hopen dat ze allemaal profcontracten krijgen. Het technisch en tactisch vermogen van de spelers is duidelijk in elke wedstrijd geëtaleerd.
Robinhood heeft geen wedstrijden toevallig of tegen de verhoudingen in gewonnen. Ze waren over het algemeen altijd de baas, met keurig en mooi technisch voetbal. En Surinamers zijn het niet meer gewend om dat van Surinamers te zien, zeker de generatie tot 50 jaar. Het team en de staf moeten op waardige wijze op de luchthaven worden ontvangen. Ze moeten een rondrit krijgen door Paramaribo. De route moet bekend zijn en het publiek moet vanuit hun werkplaatsen en huizen deze dadja Srananmans uitzwaaien, want dat is het minste wat je uit waardering mag doen. De president dient het team, de staf en het bestuur van Robinhood op waardige wijze te ontvangen.
En wat ons betreft moeten alle spelers en de staf worden gedecoreerd door de president. De vp moet ervoor zorgen dat alle spelers in aanmerking komen voor een stuk perceel. En de president dient de dankbaarheid en erkenning van de bevolking uit te spreken op het paleis richting de spelers en de staf. Duidelijk is dat spelers en de trainer zich individueel hebben geprofileerd.
En dan komen we bij het hete hangijzer: het gegijzelde nationale voetbalteam van Suriname. Wat Robinhood heeft gepresteerd, plaatst dit team boven Natio en wel met kop en schouders. Robinhood is geen team van balbezit op eigen helft, het is een team van balbezit over het gehele veld. We hopen dat meneer Winter alle wedstrijden van Robinhood heeft gezien, vooral die tegen de profclubs. De spelers van Robinhood konden niet harder bonken op de deur van Natio.
De vraag is of de bondscoach bereid is naar dat krachtige gebonk te luisteren. Inmiddels staat de coach Roberto Godeken bij ons in een ander blaadje dan een jaar terug. Het is een trainer met buitenlandse ervaring nu die in grote stadions voor vijandig publiek heeft gesteld en zijn team door de soela’s heeft weten te loodsen. Godeken is in onze ogen nu een zware concurrent van Winter. Natio moet worden geëvalueerd en de afhankelijkheid en dominantie van buitenlandse spelers is misplaatst en onrechtvaardig.
Aan de openlijke discriminatie van Winter naar alles wat Surinaams is, moet een halt worden gebracht.
Een behoorlijk deel van het Robinhood team moet in de nationale selectie worden opgenomen en ze moeten niet afvallen bij de eindselectie. Het uitgangspunt van Winter dat profspelers per definitie in een nationale selectie beter zijn, is een verkeerd uitgangspunt. Dat zou misschien kunnen gelden bij clubteams, niet bij landentteams.
We maken dit succes mee op het punt waar de SVB doende is een profcompetitie in Suriname op te zetten. Suriname zal binnenkort ook kunnen beschikken van eigen profspelers. Dat zijn voetballers die als werk zullen hebben om 2 keren per dag te trainen, naar de gym te gaan, het juiste gewicht te hebben, goed te eten (bij de club) en wedstrijden te spelen. Dat zal hun alledaags werk zijn, hetgeen zal betekenen dat ze niet afgemat van de bouwplek naar de voetbalvelden gaan. Het betekent ook dat ze uit voetbal inkomens genereren en meer trainen, dus technisch en tactisch beter zullen worden.
Robinhood heeft een redelijke concurrentie van Surinaamse clubs in de nationale competitie en we zijn blij dat dit zo is. Want het betekent dat er Surinaamse voetballers zijn die qua vaardigheid en kunne in de buurt van de Robinhood spelers liggen. Dat betekent dat straks het gehele Surinaamse voetbal op een veel hoger niveau zal liggen met profs, waardoor vanuit het buitenland voor Natio alleen echte toppers of waar er tijdelijk tekorten zijn, worden gehaald. Wij wensen Robinhood, spelers, staf en bestuur, maar ook alle Surinamers te feliciteren met het behaalde resultaat.
