Elke keer wanneer goed nieuws wordt vernomen vanuit het ministerie van LVV zullen wij tot de eersten behoren om dit ministerie te complimenteren. Het moet dan gaan om concrete uitvoerbare plannen die al in uitvoering zijn. We vernamen de afgelopen dagen dat het ministerie van plan is de melkproductie in Suriname te verhogen. En daarvoor kijkt men zeer verstandig in de richting van Brazilië. terwijl wij dus heel vaak met de rug naar dit groot land staan. Om de melkveeproductie een boost te geven zal LVV, en geen louche ondernemer die een vriend is van de politieke partij, het voortouw nemen en 1.500 melkkoeien importeren van het ras Gyr. Dat aantal lijkt een druppel op de hete plaat van de behoefte aan melk in Suriname, maar daarover straks meer.
Daarnaast zal het ministerie genetisch materiaal importeren om het slachtvee in Suriname een boost te geven. Het gaat dan om runderen en kleine herkauwers. Hieronder begrijpen we dat de diensten onder het Directoraat Veeteelt de beschikking zullen krijgen over genetisch materiaal om via kunstmatige inseminatie van het lokaal aanwezige vee, te geraken tot een generatie betere rassen. Het ministerie heeft het over een behoefte aan vlees van runderen en kleine herkauwers (geiten en schapen) op Barbados en Trinidad. Dat zijn kleine markten en Suriname moet in de regio zijn blikken richten op iets grotere markten. Trinidad is over het algemeen een zeer vijandige markt voor Suriname met een zeer hoge drempel vanuit de Trinidadiaanse regering, terwijl onze grenzen wagenwijd openstaan voor producten vanuit het eiland, zelfs water waarvan er een overvloed is in Suriname.
We moeten het ministerie van LVV complimenteren voor de cijfers die men voor de samenleving heeft vrijgegeven. Volgens de informatie blijkt dat er in Suriname 137 geregistreerde melkveeboeren zijn. Elke boer zal in aanmerking komen voor 10 tot 12 melkkoeien.
De Gyr melkkoeien kunnen onder normale omstandigheden 40 tot 50 liter per dag produceren. De rassen in Suriname die nu melk leveren, komen tot 10 tot 15 liter per dag. Het is niet duidelijk hoeveel melkkoeien in totaal in Suriname voorkomen bij de 137 melkboeren. En hoeveel mensen direct hun brood verdienen in de melkveesector. Het is ook een zeer goede zaak dat het ministerie de melkkoeien zonder winst aan de melkveeboeren zal verkopen. Als de melkkoeien, afhankelijk van de koopprijs, voor een deel gesubsidieerd zijn door de regering zal de belastingbetaler naar het ons dunkt geen bezwaar hebben daartegen. In Suriname wordt jaarlijks 7 miljoen liter melk geproduceerd. Daarvan wordt 2 miljoen liter geproduceerd door de koeien bij de 137 melkveeboeren. De rest van 5 miljoen wordt aangemaakt met geïmporteerd melkpoeder.
De totale melkbehoefte in Suriname wordt dus gerealiseerd door melkveeboeren en de importeur(s) van melkpoeder. De importeurs van melkpoeder zullen een gevaar zien voor hun broodwinning in de maatregel van LVV. Deze importeurs zullen alles eraan doen om LVV te verhinderen de melkproductie in Suriname te verhogen. Ze zullen hun agenten in de verschillende politieke partijen instellen om te voorkomen dat er genoeg melkkoeien in Suriname worden geïmporteerd want daardoor zullen ze op den duur geen melkpoeder hoeven te importeren, los van de kleine hoeveelheden voor de huishoudelijke consumptie en op kantoren. De belangen van de melkboeren en die van de melkpoederimporteurs staan haaks op elkaar, deze twee groepen zijn als het ware ‘vijanden’ van elkaar.
De vraag rijst daarom van welke groep de lobbykracht sterker zal zijn. Met andere woorden: welke groep heeft meer bereidwilligheid en vermogen om de partijkas te ondersteunen bij de komende verkiezingscampagnes? Als de Surinaamse regering aan de minder kalitaalkrachtige melkveeboeren de voorkeur zal geven boven de importeurs, dan ontstaat daarmee hoop voor de agrarische sector in Suriname.
Wat betreft de productie in Suriname is het dus zo dat uitgaande van 137 melkveeboeren en de 2 miljoen liter per jaar, elke boer gemiddeld 14.600 liter per jaar produceert. Als een Surinaamse koe gemiddeld 12.5 liter per dag en 4.600 liter per jaar produceert, dan vermoeden we dat er in totaal 440 melkkoeien in productie zijn bij de 137 melkveeboeren. Dat komt dan gemiddeld neer op 3 melkkoeien per boer. Daaruit kunnen we de conclusie trekken dat het zeer pover gesteld is met de melkveeboeren in Suriname, hun veestapel is zeer kleinschalig.
De impact van de 1/500 melkkoeien kan enorm zijn voor de Surinaamse melkproductie als het de boeren lukt om op gepaste wijze deze dieren te kweken en te voeden. Ook het additioneel bijvoeren moet kunnen plaatsvinden zonder al te veel input uit de import zoals likstenen en melasse.
Als de geïmporteerde koeien op het minimum komen van 40 liter per dag dan zal hun additionele bijdrage aan de 2 miljoen van nu zijn 22 miljoen liter op jaarbasis. Dan zal de totale behoefte van Suriname zijn gedekte en dan zal 16 miljoen liter overblijven voor de verwerking tot melkpoeder, ingeblikte gecondenseerde melk en voor de verpakte export van melk. De importeurs die over het kapitaal beschikken kunnen in goede afstemming en hulp van de regering hun importbusiness gaan omzetten in een zuivelfabriek om de 16 miljoen liter melk te verwerken en te verpakken. Daarmee zal men dan misschien meer winst maken en draagt men bij aan de duurzame ontwikkeling van Suriname. Met deze omschakeling zal men ook een aantal banen van goede kwaliteit scheppen.
De regering moet een zodanige win-win-situatie scheppen dat iedereen aan het eind van de dag met deze maatregelen blij is.
In elk geval willen wij de regering oproepen om op de ingeslagen weg voort te gaan en zich niet te laten ophouden door ondernemers die in het belang van het snelle geld de melkveeproductie in het land willen onderdrukken. De bond van de melkveeboeren heeft nu de taak om de minister te ondersteunen en hem zodanig te begeleiden dat hij zijn plannen kan uitvoeren en niet bezwijkt onder druk van partijen die geen belang hebben bij verhoging van de melkproductie in Suriname.
