“Werken wil iedereen, maar een baan vinden is een moeilijke klus”, zegt Astra tegen een redactrice van Dagblad Suriname Zij heeft momenteel geen baan en helpt haar man met zijn kleine business.
“Mijn man heeft twee bussen en met die bussen rijdt hij kinderen naar- en van school. Omdat ik geen baan heb kunnen vinden, help ik hem met het rijden van schoolkinderen. Daarbij hoeft hij geen extra persoon in dienst te nemen. Maar, aan de ene kant krijg ik wel een vervelend gevoel”, benadrukt Astra.
“Het wordt dan te zwaar voor hem, hij geeft mij dan mijn lekkers en ook nog geld voor het huishouden.”Toen ik een baan had had ik mijn eigen zakcentje en draaiden wij het huishouden samen en daarnaast geeft hij mij ook een lekkers voor mezelf, iets dat niet veel mannen doen. Hij doet het nog steeds, maar ik merk dat door geen baan te hebben het nog moeilijker is geworden. Ondanks dat hij zijn best doet, komen wij niet uit, alles wordt duur. Ik hoop dat ik in de komende periode wel geluk krijg een baan te vinden.”
Een andere vrouw zegt dat het voor haar ook moeilijk is. Zij zat een paar maanden thuis en had geen inkomen, maar zij is ook gestart met werken. Zij doet de oppas en maakt ook een huis schoon.
“Ik werk van 6 tot 4 soms 5 uur, het lijkt vermoeiend, maar ik ben blij dat ik weer kan werken. Er zijn velen die nu geen baan hebben of kunnen vinden. In deze moeilijke situatie is het heel stresserend, de prijzen blijven maar omhoog gaan en de belastingen lopen ook mee. Keer op keer heb je een prijsverhoging en als je geen geld hebt of niets hebt op zak, geeft het je een heel vervelend gevoel. Een gevoel alsof je niets kan betekenen voor jezelf of de mensen om je heen. Die pijn kan je niet uit huilen, schreeuwen noch delen met anderen”, aldus de vrouw.
“De koers maakt het nog erger en de andere dingen veranderen daardoor ook. Je krijgt dagelijks iets extra’s op je bord, dat vult je niet, maar buit je uit.”
TM
