Er schijnt momenteel een peper krapte te zijn in het land. Door dit tekort zijn de prijzen van peper abnormaal gestegen. Deze prijsverhoging lijkt niet te wijten aan een stijging van de productiekosten, maar veeleer aan hebzucht en exploitatie.
Het ministerie van Economische Zaken zou deze kwestie moeten onderzoeken, vanaf het productieproces tot aan de eindverkoper.
Een krat peper kost nu al gauw 7.000 SRD, en voor drie pepers betaalt men al snel 60 SRD, wat neerkomt op 20 SRD per peperstuk.
Verkopers verhogen de prijs voor de consument, en het lijkt erop dat de verantwoordelijke economische autoriteiten dit oogluikend toestaan.
De Surinaamse keuken is bekend om zijn diversiteit en rijke smaakpalet, mede dankzij de invloed van diverse etnische groeperingen die het land in de loop der tijd vorm hebben gegeven, zoals de creolen, Hindostanen, Javanen, Chinezen en inheemse volken. Peper is een essentieel ingrediënt in veel Surinaamse gerechten, en wel om meerdere redenen.
We voegen het toe als smaakverrijkend element, en ook zijn er tradities van recepten die door generaties heen zijn doorgegeven. Het gebruik van peper in onze gerechten stimuleert bovendien de eetlust.
Het exacte gebruik van peper varieert per gerecht en persoonlijke voorkeur. Enkele populaire Surinaamse gerechten waarin peper wordt gebruikt, zijn roti, pom, moksi meti en sambals. De meeste Surinaamse huishoudens hebben wel een vorm van peper in huis, vaak in de vorm van verse pepers, sambal of peperpasta.
Landbouwers geven aan dat de schaarste mede is veroorzaakt door droogte, en dat ook de verkrijgbaarheid en de kosten van pepers zaden een belemmering vormen. Andere omstandigheden hebben ertoe geleid dat de landbouwers achteruit zijn gegaan en geen nieuwe stimulans zien om door te zetten met hun kleinschalige ondernemingen.
Het ministerie van Landbouw heeft zich nog niet uitgelaten over deze kwestie, mogelijk uitgaand van de aanname dat we niet zullen sterven als we geen peper consumeren. Wat men over het hoofd ziet is dat voeding en smaak, waaronder het gebruik van peper, een essentieel onderdeel zijn van het dagelijkse plezier en welzijn.
In het algemeen kan eten, en dus ook het gebruik van peper, bijdragen aan iemands levensplezier door middel van smaak, culturele expressie en sociale interacties.
Als het ministerie niet op zijn minst komt met een verklaring over de oorzaak en Economische Zaken geen stappen onderneemt om de uitbuiting van peper tegen te gaan, kan dit leiden tot een gevoel van onmacht en ontevredenheid bij de bevolking, met de gedachte dat de regering zelfs dit niet aankan.
In Indonesië heeft een tekort aan peper enkele jaren geleden bijna tot sociale onrust geleid, voornamelijk doordat Indonesiërs zelf veel peper gebruiken. Ook is peper een exportproduct en wordt het geteeld door arme boeren.
Waar wij vroeger Surinaamse pepers naar Nederland verstuurden, worden familieleden in Nederland nu gevraagd om pepers naar hun familie hier te sturen.
De hoge kosten voor het exploiteren van peper zorgen ervoor dat eetgelegenheden en restaurants hun prijzen moeten verhogen, wat uiteindelijk bij de klant in rekening wordt gebracht. En dat terwijl het niet eens om een geïmporteerd product gaat, maar om een product van eigen bodem.
