Het is geruisloos gegaan, maar consumenten zijn de afgelopen dagen aangenaam verrast met een product in de schappen van de supermarkten: light sinassap van Coropina. Het in Wanica gevestigd bedrijf heeft de afgelopen jaren een behoorlijke naamsbekendheid opgebouwd in Suriname wanneer het gaat om sappen. Naar ons weten waren de sappen, die behoorlijk bekend zijn bij de consumenten, altijd met toegevoegde suikers. Deze dranken worden dan niet geconsumeerd door burgers die zo min mogelijk toegevoegde suikers tot zich willen nemen, maar ook niet door diabetes patiënten die willen letten op hun suikerinname, omdat het lichaam door een deficiëntie suikers niet op natuurlijke wijze kunnen afbreken. De stoffen die hormonen afbreken moeten dan van buiten het lichaam worden ingebracht.
De ziekte diabetes tast de fijne aders in het lichaam aan en heeft mede daardoor effect op de gevoeligheid van de huid zoals de voetzolen en de werking van de nieren en de ogen.
We hebben enkele dagen terug het bedrijf Elmer gecomplimenteerd met haar sappen zonder suikertoevoeging en het is helemaal op zijn plaats dat wij vandaag ook Coropina feliciteren. Andere bedrijven die sappen produceren kunnen het voorbeeld nemen van deze twee bedrijven. Met hun productuitbreiding geven deze 2 bedrijven aan dat ze gevoel hebben voor de gezondheid van de Surinaamse consumenten. En daarmee voldoen ze ook aan een van de aspecten van ‘maatschappelijk verantwoord ondernemerschap’ (corporate social responsibility). Maar ze voldoen ook aan een van de vereisten van duurzame productie: dat is productie zonder aantasting van de ontplooiing van het individu en van de belangen van de gemeenschap in het algemeen.
Surinamers drinken in groten getale gezoete dranken, zonder stil te staan bij de gevolgen die dat heeft voor hun gezondheid. Een groot deel van deze consumenten heeft te lijden aan obesitas. Een groot deel van deze consumenten behoort ook tot de groepen waarvan wetenschappelijk bewezen is. dat ze relatief meer kans lopen op aandoeningen als hart- en vaatziekten en diabetes.
De twee bedrijven bevorderen met hun aanbod aan producten nu een keuze aan de consument. Maar er moet vanuit de overheid en misschien vanuit de bedrijven meer aandacht uitgaan naar de ongezonde consumptie. We denken dan aan het verplicht vermelden van de negatieve dodelijke gevolgen van tabaksgebruik op de verpakking van tabak. Het een en ander moet ook visueel zijn, dus met foto’s. Zo kunnen fabrikanten van zoete drank ook verplicht worden om een waarschuwing op hun drank die volzit met toegevoegde suikers, te plaatsen. We zien dat bedrijven dus al uit zichzelf, zonder dat ze verplicht zijn, doen aan een stuk zelfregulering, waarmee men aangeeft te geven om de mensen op de plaats waar men zaken doet en inkomsten verwerft.
Maar niet alle bedrijven zullen aan die zelfregulering doen. Daarom is het zaak dat het ministerie van Volksgezondheid met wetgeving komt op de productie van ongezonde dranken te reguleren, althans om een keuze voor de klant te introduceren. Volksgezondheid moet ook komen met heel duidelijke voorlichting in alle talen en ook op de tv- en radiostations die niet-Nederlandstalig zijn. Het komt namelijk nog steeds voor, dat in familiekringen, wanneer mensen bij elkaar komen, gastheren nog vreemd en verschrikt opkijken als gasten ‘soft’ weigeren en vragen naar water bijvoorbeeld of dranken zonder toegevoegde suikers. Het wordt veelal opgevat als opschepperij door gasten die willen wijzen dat ze modern en geschoold zijn.
Het is een absolute noodzaak om in de achterlanden en in de rurale gebieden, in de boiti’s, de volksbuurten en de ‘kampongs’, de boodschap in de groepstalen te brengen. De minister van VGZ moet met de voedsel- en drankfabrikanten om te tafel zitten om quota en standaarden af te spreken. De minister heeft een aantal weken geleden drankfabrikanten opgeroepen om met suikerloze dranken te komen. Dat was een zeer goede oproep, maar wellicht gedaan in een verkeerd context en op een verkeerd moment. Maar een oproep is een oproep.
Nu moet de VGZ-minister dan ook de durf hebben om bedrijven die wel naar zijn oproepen hebben geluisterd of al eerder op schema waren, te belonen. Dat kan de minister doen door een award uit te reiken of bedrijven in aanmerking te laten komen voor een keurmerk: een aanduiding op hun drank dat het een drank is dat voldoet aan zekere gezondheidsstandaarden. Deze zaken aan de minister snel, op basis van internationale standaarden van de WHO en de VN, in elkaar zetten in een staatsbesluit.
Door een gezonde levensstijl waartoe bepaalde bedrijven bijdragen, bespaart de regering op uitgaven in de gezondheidszorg gerelateerd aan hart en vaatziekten (medicijnen, ingrepen als dotteren en openhartoperaties) en nierziekten (zoals dialyses). Een deel van deze besparingen kan de regering (de fiscus) terug geven aan de bedrijven die maatschappelijk verantwoord opereren, door deze bedrijven een belastingkorting te geven. Per saldo blijft het allemaal goedkoper voor de fiscus.
In elk geval zijn wij enorm ingenomen met de maatschappelijke verantwoordelijkheid die bedrijven beginnen te nemen. Maar er zijn nog andere grote fabrikanten die zich ook van hun goede kant moeten laten. Laat men produceren met een hart. Een ander aspect is de rol van de fabrikanten van verpakte drank en de impact daarvan op het milieu. Daarop komen we een andere keer terug, omdat we het goede nieuws van Coropina centraal willen houden in dit stuk. Proficiat en mogen andere het goede voorbeeld opvolgen.
