ECD moet optreden tegen prijsopdrijving vee-importeurs
Er is door een particulier bedrijf op Facebook een advertentie geplaatst voor het importeren van geiten van bepaalde soorten in Suriname. Het zullen geiten op jonge leeftijd zijn en van een kwaliteit die niet veel in Suriname voorkomt. In Suriname hebben we van de geiten die klein van stuk zijn en het bijna niet waard zijn om te fokken.
LVV heeft nooit zijn poot uitgestoken om de boeren in Suriname te helpen om op betaalbare wijze hun veestapel van kleine herkauwers te verbeteren door het fokken van betere rassen die LVV via de excellente connecties heel gemakkelijk kan binnenhalen. Maar, de asociale figuren die allemaal op LVV de leiding geven en rondlopen, die kunnen het niet over hun hart verkrijgen om de fokkers in Suriname te ondersteunen, tenzij ze er zelf in hun zak een voordeel voelen. Alles wordt overgelaten aan particulieren en die mogen, naar het schijnt, vrij en blij in geïmporteerd vee handelen. En dat schijnt ook het geval te zijn met het bedrijf dat online geïnteresseerden heeft opgeroepen om een bestelling te plaatsen.
Enkele burgers hebben aangegeven dat ze geïnteresseerd waren in deze jonge dieren om hun veestapel een boost te geven. Deze burgers vielen achterover van de prijs die ze in Suriname aan het bedrijf moeten betalen. Een gemiddelde jonge geit of boek van een ras dat in Suriname niet wijdverbreid voorkomt is al gauw ten minste USD 1.000. Dat is ongeveer SRD 38.000 per jong dier dat nota bene nog mpet uitgroeien om te fungeren als fokdier. Dat is een enorme prijs die vooral de parttime boeren niet gaan betalen. Waarschijnlijk zal het bedrag enorme winsten maken en gemotiveerde boeren overvragen en uitbuiten. De vraag rijst waarom de jonge dieren zo duur moeten worden verkocht. De vraag rijst ook of dit bedrijf een bijzonder importvergunning heeft om dieren te importeren. Deze import is onderhevig aan bijzondere risico’s, omdat geïmporteerde nieuwe in Suriname onbekende ziekten kunnen meenemen en verspreiden. De hele veestapel kan zo in gevaar komen.
Er moet dus een vergunning zijn verleend door de minister van LVV. Maar dan rijst de vraag waarom er in de vergunning geen voorwaarden zijn opgenomen met betrekking tot de prijs die de importeur moet vragen. Want de Staat heeft maar 1 belang te dienen bij het verlenen van een importvergunning, namelijk het versterken van de veeteeltsector en het faciliteren van de boeren. Met prijzen van USD 1 duizend is dat niet het geval.
De vraag rijst ook hoe de vergunning wordt verleend, waar staan de criteria allemaal? Het ministerie van LVV moet optreden tegen bedrijven die woekerwinsten maken en fokkers uitbuiten. Zo worden volwassen geiten in de USA al tussen de USD 100 en USD 225 verkocht. Jongeren dieren moeten dus nog goedkoper zijn. Hoe komen dan de importeurs op prijzen als USD 1.000? Dit is dus niets anders dan prijsopdrijving en het uitbuiten van fokkers. Het is dus tijd voor de ECD om tegen deze prijsopdrijvers op te treden. De dieren moeten tegen een toegestane winstmarge worden verkocht.
Het is ook zaak om te onderzoeken wat de rol van de hoge ambtenaren op LVV is rond deze praktijk van het uitbuiten van de kwekers. Onderzocht moet worden of er geen oneerlijke praktijken plaatsvinden en of er geen commissies worden opgestreken door de hoge ambtenaren. Een andere vraag is waarom LVV nooit het in zijn hoofd heeft gehaald om nieuwe ‘love stock breed’, dus nieuw bloed en nieuwe rassen, in Suriname te introduceren die veel vlees kunnen opleveren en het aantrekkelijk maken voor de fokkers om de sector te blijven. Suriname kent heel weinig professionele, commerciële en bedrijfsmatige fokkers van kleine herkauwers (geiten en schapen) ondanks dat er zoveel goed land beschikbaar is in Suriname.
In deze sector wordt er door de kapitaalkrachtige mensen in het land niet geïnvesteerd. De Surinamers investeren eigenlijk in geen enkele sector in Suriname, de hele focus ligt op de ‘easy money’ dus de handel van geïmporteerde goederen. LVV heeft ondanks zijn bestaan van enkele decennia, het bestaan van een afdeling Veeteelt bij de richting Agrarische Productie bij de universiteit, nooit een dienst kunnen opzetten die zich bezighoudt met de rasveredeling in Suriname. Er worden geen rassen ontwikkeld in Suriname.
We hebben in Suriname een Centrum voor Landbouwkundig Onderzoek (CELOS), maar het is een groot staatsgeheim wat er op dit centrum gevestigd op het universiteitscomplex gebeurt. We hebben ook een ’s Landsboerderij en het zou nog bestaan met personeel en al, maar waar staat het? Is er ergens een bord waarmee het bestaan van dit landsbedrijf wordt aangekondigd? Wat gebeurt er allemaal op ’s Landsboerderij, en waarvoor bestaat het nog? Is het puur om mensen te faciliteren?
Wij vinden dat LVV een grove misdaad en wanprestatie aan het begaan is door kwekers over te laten aan de uitbuiting door de dierenimporteurs. Er moet een onderzoek komen naar wie binnen LVV een njang in deze zaak maakt. En ECD moet optreden tegen de woekerwinsten die een paar mensen met goede connecties maken. De importvergunning moet vanwege de prijsopdrijving en dus misbruik van de vergunning worden ingetrokken. Als er eventueel sprake is van een strafbaar feit, dan moeten zware boetes worden opgelegd en/of moet de straf van hechtenis worden toegepast.
