In Suriname worstelen rechtse regeringen met de uitdagingen van zwakke instituten en de gevolgen hiervan voor de sociale en economische stabiliteit. Dit blijkt voornamelijk door een gebrek aan sociale voorzieningen en zwakke economische ontwikkeling, factoren die gezamenlijk een effectieve uitvoering van rechtse beleidsmaatregelen hinderen.
De Surinaamse bevolking heeft een tekort aan sociale stabiliteit ervaren onder deze regeringsvorm. Rechtse beleidsmakers zijn vaak gefocust op het verminderen van staatsuitgaven, wat kan leiden tot een verminderde toegankelijkheid van sociale diensten en een toename van de inkomensongelijkheid. Met zwakke instituties loopt dit uit op grote ontevredenheid onder de mensen, met als recent voorbeeld de massale protesten die in februari 2023 plaastvonden.
Economisch gezien faalt de aanpak ook om significante verbeteringen te bewerkstelligen in een situatie waar politieke volatiliteit en een onbetrouwbaar rechtssysteem buitenlandse investeerders afschrikt. De regering, die vaak kiest voor bezuinigingen en het aantrekken van buitenlands kapitaal, ziet zich nu geconfronteerd met een stagnatie in de groei en beperkte kansen voor de lokale gemeenschap.
De afname van sociaal beleid heeft ook gevolgen voor de minder bedeelden in het land. Het inkrimpen van overheidssubsidies aan publieke sectoren raakt ouderen en gehandicapten disproportioneel. Een pensioen dat nauwelijks meegroeit met de inflatie en een afnemende kwaliteit van zorg blijken een zwaar gewicht voor vele Surinamers die na een leven van hard werken hun welverdiende rust verdienen.
Ten slotte wordt de samenwerking tussen de regering en instituten bemoeilijkt door een gebrek aan middelen en capaciteit binnen deze laatste. Hierdoor heersen inefficiëntie en corruptie, wat effectieve hervormingen en beleidsimplementatie in de weg staat.
Het is duidelijk dat de rechtse regeringen in Suriname te maken hebben met structurele problemen die een brede aanpak vereisen, gericht op versterking van de instituten en een meer inclusief sociaal economisch beleid. Zonder fundamentele veranderingen blijven stabiliteit en groei een verre droom voor de Surinaamse samenleving.
