Guyana is bezig met het zoeken naar een juridische oplossing voor het grensconflict met Venezuela, maar oppositieleider Aubrey Norton is van mening dat Guyana zijn militaire capaciteiten moet versterken. Norton benadrukt dat, ondanks de hoop op een diplomatieke oplossing, Guyana een strijdmacht moet vergroten om eventuele agressie van Venezuela te kunnen weerstaan.
Hij pleit voor een robuuster buitenlands beleid ten opzichte van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. Norton wijst er ook op dat Venezolaans militair personeel al meerdere malen de grenzen van Guyana heeft geschonden. Hij betwijfelt ook of het geplande referendum op 3 december zal leiden tot een agressievere houding van Venezuela. Norton steunt de inspanningen van Guyana om de controverse bij het Internationaal Gerechtshof op te lossen.
Het parlement van Guyana heeft unaniem een motie aangenomen die het Venezolaanse referendum om de regio Essequibo te annexeren veroordeelt en bevestigt dat deze regio tot Guyana behoort, niet tot Venezuela. De motie werd gepresenteerd door minister van Buitenlandse Zaken en Internationale Samenwerking, Hugh Todd, die verklaarde dat het parlement een belofte vertegenwoordigt om het internationaal recht en de democratie na te leven.
De motie bevestigt de soevereiniteit en territoriale integriteit van Guyana en ondersteunt de regering in haar streven naar een vreedzame en wettige oplossing voor het conflict. De vergadering riep op tot een grotere betrokkenheid van alle nationale belanghebbenden in kwesties die verband houden met de soevereiniteit en territoriale integriteit van Guyana.
Hoewel Guyana gelooft in het versterken van militaire capaciteiten, is dat niet mogelijk omdat het Venezolaanse leger veel groter, moderner en veel meer manschappen heeft.
Guyana zal moeten vertrouwen op Amerikaanse steun als het op verdediging aankomt, en mogelijk op een boycot van Venezuela door de Caricom-landen. Deze landen hebben al de zijde van Guyana gekozen in deze kwestie. Ons land wordt ook al sinds de jaren zestig bezet gehouden door Guyana in het Tigrie-gebied. Tot op heden is er geen oplossing gevonden. De Surinaamse regering kan nu vragen om deze kwestie op de agenda te zetten en ook de afkeuring van de regio vragen, wat geen enkele regering tot op heden heeft gedaan.
Hoe langer Guyana ons gebied bezet houdt, hoe meer ze het als hun eigen gebied gaan beschouwen, wat al grotendeels te zien is op internationale landkaarten die worden uitgebracht.
