De regering van Suriname onder leiding van president Chan Santokhi heeft aangekondigd dat er een start wordt gemaakt met het proces om investeerders aan te trekken voor de ontwikkeling van het bauxiet in West-Suriname, in het zogenaamd Bakhuis-gebied. Echter een kijkje in de geschiedenis leert al gauw, dat er al decennialang over het West-Suriname oftewel het Bakhuis Project wordt gepraat en dat het bij gepraat blijft. Dagblad Suriname zal de revue passeren de grondslagen en potentieel van het project
Plan
Het West-Surinameplan was in eerste aanleg een economisch ontwikkelingsproject in het westen van Suriname. Het plan behelst onder meer het winnen van bauxiet in het Bakhuisgebergte, het bouwen van stuwdammen en waterkrachtcentrales in de Kabaleborivier, het Kabalebo Project en het aanleggen van een overslaghaven in Apoera.
Geestelijk vader van het project was de voormalige Surinaamse minister van Opbouw Frank Essed. Met een deel van het geld dat bij de onafhankelijkheid van Suriname door Nederland in 1975 ter beschikking was gesteld, op grond van een integraal ontwikkelingsplan, werd begonnen aan de uitvoering van het West-Surinameplan. In het kader van dit plan werd van 1976 tot 1980 de spoorlijn Bakhuisgebergte – Apoera aangelegd, van het inheemse dorp Apoera naar het Bakhuisgebergte, ten behoeve van bauxietwinning (zie foto). Echter na de coup van 1980 onder leiding van Desi Bouterse en het bevriezen van de financiering door Nederland ging het project in de ijskast.
Vriezer
In de daaropvolgende jaren is in diverse stadia getracht door verschillende regeringen om wat het plan uit te voeren. Immers de spoorlijn, loodsen en andere infrastructuur in Apoera en omgeving waren al voor 1980 opgericht. Het gebied is rijk aan bauxiet, waardoor het gebied de focus werd van het economische ontwikkelingsplan voor West-Suriname. Onder andere maatschappijen als het Nederlandse BHP Billiton toonden belangstelling voor de bauxiet in het Bakhuisgebergte, maar dit heeft niet geresulteerd in concrete zaken of ingebruikname van de spoorlijn.
In een veel eerder stadium was al duidelijk dat uitvoering van het project door onder andere gedaalde prijzen van bauxiet op de wereldmarkt waarschijnlijk verliesgevend zou worden. De plannen voor de grootse ontwikkeling werden uiteindelijk gestaakt, waardoor de spoorweg nooit is gebruikt. Het plan ging in de vriezer.
Plan laten ontdooien
Na een heleboel gehaal en getrek in de regeringen Bouterse I en II durfde bijna niemand meer te denken aan het project. Maar met de vondsten van gas voor de kust van Suriname kwam er verandering in het spel.
President Santokhi gaf vorig jaar aan, dat de inzichten van de regering ten aanzien van West-Suriname veranderd zijn. Santokhi heeft in het tweede kwartaal van dit jaar de “Presidentiële Commissie Ontwikkeling West-Suriname Bakhuis Bauxiet” ingesteld. Volgens de regering is de situatie anders en zorgen een groeiende wereldbevolking, klimaatadaptatie en nieuwe energie en constructie technologieën ervoor dat de vraag naar aluminium de komende decennia in vraag zal toenemen. De Presidentiële Commissie Ontwikkeling West-Suriname Bakhuis Bauxiet heeft een proces ontwikkeld om geïnteresseerden een “Expression of Interest” te laten indienen en vervolgens te reageren op een “Request for Proposal.”
Interessant of niet
Volgens de regering maken deze aspecten de winning van Bakhuis bauxiet veel interessanter en aantrekkelijker voor investeerders dan ooit tevoren. Het uiteindelijke doel is echter niet de bauxietwinning zelf, maar lokale ontwikkeling door de creatie van sociaaleconomische mogelijkheden in het Westen van Suriname door zoveel als mogelijk waarde toe te voegen aan de eindige grondstoffen.
Santokhi praat ook over een te bouwen highway van Brazilië richting Guyana, de brug over de Corantijnrivier, de shorebase die gaat komen in Nickerie en de haven, die heel dichtbij gaat zijn voor Brazilië om hun containers weg te kunnen krijgen.” Het is nu maar de vraag of er deze keer iets concreets komt of dat het weer bij mooi gepraat zal blijven.
