Enkele personen geven tijdens een gesprek met een redactrice van Dagblad Suriname aan, dat er geen positieve verandering komt in de prijzen van levensmiddelen en dat het met de dag erger wordt. “De prijs van een kilo rijst maakt het al moeilijk en een ei, dan wil ik het helemaal niet hebben over een kilo aardappel”, zegt Sanita. Zij is van huis uit modiste, maar doet ook de thuiszorg vier keer per week.
“Het is heel moeilijk, ik eet geen rijst, maar gebruik aardvruchten. Rijst koop ik wel voor mijn kinderen en mijn partner. Maar ik merk juist dat waarvan ik dacht goedkoper uit te komen, ik nog duurder uit kom. De prijs van een kilo banaan, zoetepetat of aardappel is nu helemaal niet haalbaar. Ik weet aan het eind niet meer wat ik moet eten om goedkoop uit te geven. Alles is letterlijk duur, zelfs brood of blom, dan praten wij niet meer over melk. Ik werk op twee plekken en red het niet alleen met mijn inkomen, dan hoe doen anderen het met een baan of geen baan?”, vraagt Sanita zich af.
“Ik blijf nog hopen dat het beter wordt, want op deze manier redden velen het niet. Als lucht in een verpakking zou komen met een label en al zou niemand het meer redden. Deze dagen probeert men op alles een prijs te zetten”.
TM
