De pittige ster uit de favoriete film van Donald Trump vertelt over verslaving, mislukking en waarom zijn oude vijand nog steeds geen schijn van kans tegen hem zou maken. Wie zou er winnen in een gevecht tussen Jean-Claude Van Damme en Steven Seagal? Actiefans hebben al zo’n dertig jaar over dat specifieke raadsel nagedacht, sinds hun Hollywood-piek, toen Seagal Van Damme begon uit te praten. Van Damme biedt een antwoord zonder dat de vraag zelfs maar wordt gesteld.
Als ik het onderwerp van hun al lang bestaande rivaliteit ter sprake breng, komt Van Damme tot de kern ervan. En met smaak. “Als hij en ik vechten, ren ik sneller dan hij, veel sneller”, zegt hij over Seagal. “Ik zou wegrennen. Hij gaat proberen mij te vangen, hij raakt uit vorm. Ik kom terug en vecht. Vind je de techniek leuk?”
Tijdens ons videogesprek van een uur bewijst Van Damme, “The Muscles from Brussels” of “JC” voor zijn vrienden, dat hij een meester is in licht gekke raaklijnen. insiderinformatie over zijn mede-actiepictogrammen, ongefilterde meningen, onverwachte vleierij (“je hebt een heel aardig gezicht… vriendelijke ogen”); en pareltjes van wijsheid in prachtig gebroken Engels (“Ik ben nog jong van geest, maar ik heb een leeftijd”). Hij gebruikt ook de formule voor zijn succes. “Mensen kennen mij omdat ik een kick-ass ben”, zegt Van Damme. “De actie is heel internationaal. Iedereen begrijpt een klap in het gezicht.” Daar kun je niet tegenin gaan.
De formule die Jean-Claude Van Damme een ster maakte, was niet ingewikkeld. Een begenadigd krijgskunstenaar, bekend om zijn trappen, spleten en keiharde billen (die allemaal regelmatig in zijn films uit de jaren negentig aan bod kwamen, alsof hij daartoe contractueel verplicht was), Van Damme was de snelste, knapste ster uit een generatie totemistische vechters. Hij stond naast Arnold Schwarzenegger, Sylvester Stallone, Dolph Lundgren en – ja – zijn oude vriend, Steven Seagal. “De grote vijf”, zegt Van Damme.
Alleen al de naam – Van Damme – vat een bepaald soort actie samen: low-budget, high-kicking VHS-favorieten – testosteron-pompende dingen voor tienerjongens en kerels. Maar vergis je niet: Van Damme was een legitieme Hollywood-leider. Timecop – zijn hoogtepunt in 1994 – verdiende meer dan $100 miljoen.
(Bron: Tom Fordy, The Telegraph)
