In toenemende mate groeit de kritiek op de frequente buitenlandse reizen van de president, terwijl binnenlandse problemen zich blijven opstapelen. Mildred, een vooraanstaand socioloog zonder woonplaats in Suriname, maar met een diepe liefde voor het land, uit haar onbegrip over deze kwestie.
De president lijkt maandelijks het land te verlaten voor reizen die vaak weinig productief blijken te zijn. De reizen lijken regelmatig gebaseerd te zijn op standaard uitnodigingen of verzoeken om uitnodigingen. Deze situatie roept vragen op over de prioriteiten van de regering. Is het niet dringender om de aandacht te richten op interne aangelegenheden, in plaats van elders, onder het mom van “de wereld staat voor ons open”?
Financiële problemen in gezondheidszorg zijn groot
Een van de prangende kwesties betreft de financiële problemen in de gezondheidszorg. Het Staatsziekenfonds blijkt niet in staat te zijn om artsen tijdig te betalen voor hun geleverde diensten. Het is zelfs zover gekomen dat artsen overwegen om hun diensten onbetaald te laten, wat ernstige gevolgen kan hebben voor de medische zorg in het land. Met name jonge en nieuwe artsen worden hard getroffen, aangezien zij vaak niet de financiële middelen hebben om hun vaste kosten vooruit te betalen.
Liquiditeitsproblemen dreigen, met inbegrip van kosten zoals huur, personeel en nutsvoorzieningen, terwijl hun eigen inkomen minimaal blijft. Naast de artsen staan ook apothekers voor soortgelijke betalingsproblemen bij het Staatsziekenfonds.
Het uitblijven van betalingen kan de beschikbaarheid van medicijnen in gevaar brengen, wat kan resulteren in tekorten en een verhoogd gezondheidsrisico voor de bevolking.
Ook de Bijzondere Geneesmiddelen Voorziening Suriname (BGVS) wordt geconfronteerd met financiële problemen, aangezien ziekenhuizen achterlopen met betalingen voor medicijnen. Deze achterstand kan de dienstverlening van de BGVS bedreigen, aangezien zij verantwoordelijk zijn voor de import en distributie van geneesmiddelen.
Mildred uit haar zorgen over de schijnbare straffeloosheid waarmee ziekenhuizen de BGVS niet betalen, vertrouwend op het feit dat de BGVS eigendom is van de staat en zelden ter verantwoording wordt geroepen.
De toenemende zorgwekkende situatie lijkt zonder uitzicht op verbetering voort te duren, terwijl de problemen in eigen land zich blijven opstapelen.
De vraag blijft of de president en zijn verantwoordelijke ministers deze kwesties serieus zullen aanpakken.
