Kind en geweld

Zo aan het begin van het nieuwe schooljaar krijgen de kinderen altijd te horen: ”Doe je best op school hoor.” Dat is echter niet genoeg, daarom wil ik er nog aan toevoegen: ”Let vooral op je gedrag in de samenleving.”                                                           

Geweldpleging is een wereldprobleem dat voortdurende aandacht verdient. Het draagt in belangrijke mate bij aan gevoelens van onveiligheid van burgers en het vergroot cohesieproblemen in de samenleving.                                                                                                                                                                                                                

Dichtbij huis, neemt het geweld niet alleen toe maar ook de manier waarop wordt wreder en meedogenlozer. Jongeren schijnen te kicken op geweld. Volwassenen proberen met woorden het kind te corrigeren, maar een kind is oost-indisch doof voor woorden. Een kind kijkt naar het voorbeeld dat hem wordt gegeven. Het krachtigste opvoedersinstrument is nog altijd het persoonlijke voorbeeld van de opvoeder.               In plaats van te mopperen op de kinderen, kunnen we ons dus beter afvragen waar het kind dit gedrag vandaan heeft. Better build strong and decent children than to repair broken men.

Wijs het kind erop dat ook ver van huis het geweld toeneemt. Een blik in de wereld laat zien dat groepen in eigen land elkaar opjagen, bevechten en uitmoorden en dat landen elkaar plat bombarderen. Tijdens oorlogen wordt er steeds meer bewust op  burgerdoelen geschoten. Een mensenleven is niets meer waard.                                        Kinderen groeien op en zien dat volwassenen lak hebben aan de wet en het respect voor gezagsdragers is ver te zoeken. Kortom geweld heeft zijn intrede in onze huidige wereld gedaan en is niet van plan om te verdwijnen.

Mensen zijn onbewust op zoek naar rust en stabiliteit, alleen doen ze dat op de verkeerde manier. Men communiceert niet meer maar laat woede overheersen. Agressie en geweld veroorzaken juist meer chaos en instabiliteit.                                                     Vele mensen hebben in hun opvoeding niet geleerd hoe je op een goede manier met woede moet omgaan, dus hanteren ze agressie en geweld als wapens.

What you are looking for is not out there, it is inside you.

De vraag die wij aan de kinderen moeten stellen is: “ geeft het je echt een  gevoel van satisfactie als je geweld gebruikt? Kan je echt trots op jezelf zijn als je een ander hebt verwond en gedood of vernielingen hebt aangericht?”

Kinderen groeien op en zien dat een ander verwonden of doden en vernielingen aanrichten dagelijkse kost is. Staan wij mensen er wel bij stil welk voorbeeld hiermee wordt afgegeven aan de volgende generatie?                                                                      Nog belangrijker is het antwoord op de vraag, ‘waarom wordt er steeds bij geweldpleging  geroepen dat het Godswil is of de wil van Allah. Waarom wordt God neergezet als iemand die oorlogvoeren en geweld plegen, toejuicht?

 Is God in onze ogen echt iemand die geweld toejuicht of schouderklopjes uitdeelt aan de daders die mensen ontvoeren, mishandelen, verwonen of doden?                                                                             

Bij de schepping, schiep God een wereld zonder geweld, een wereld waar mensen en dieren veilig konden leven. De mens is echter altijd bezig geweest om zijn leefwereld te vernietigen. Die wereld is eerst vernietigd door vuur, toen door water. De mens is echter hardleers, ze is nog steeds hard bezig om deze wereld te maken tot een angstaanjagende, agressieve wereld waarin onschuldige mensen steeds het slachtoffer worden van machtswellustelingen.  Dan heeft men nog het lef om te roepen dat al dit moorden en vernielen Gods wil is.                           

De hamvraag is, ‘wordt deze wereld dit keer vernietigd door de mens zelf? Zijn mensen bezig elkaar uit te moorden? Zijn landen bezig om alles wat is opgebouwd plat te bombarderen met raketten?

En als mensen en gebouwen van de aarde zijn weggevaagd, krijgen we dan nog een keer een kans om opnieuw te beginnen en het beter te doen?’                          

Kinderen zijn de toekomst van morgen. Maak ze ervan bewust dat een verbetering van deze gewelddadige wereld bij hen begint.

Over de hele wereld zijn mensen bezig om de aanvallen van landen op elkaar  (Poetin op Oekraïne en die van Hamas op Israël), te veroordelen. Iedereen denkt over de feiten te beschikken en oordeelt en veroordeelt.                                                                         

Maar, beste mensen zelfs de mensen die er midden in zitten en dit aan de lijve ondervinden, hebben hun eigen feiten en eigen waarheid. Elke buitenstaander heeft het alleen van horen zeggen dus kunnen we niet zeggen wie er gelijk en wie ongelijk heeft, wiens verdiende loon het is en met wie we medelijden moeten hebben.

Het enige dat wij als mens kunnen doen is onze afkeer uitspreken over mensonterend gedrag en zoveel mogelijk slachtoffers helpen. Mensen mogen niet als beesten worden afgeslacht. Protest mag nooit ontaarden in fysiek geweld.

Laten we er altijd van doordrongen zijn dat ondanks her en der, tijdelijke overwinningen, agressie en geweld nooit begrip en blijvende vrede zullen brengen.                                                                                                                              

“The day the power of love, overrules the love of power, the world will know peace.”(Mahatma Gandhi)

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!