Elk jaar beslissen de ministers van Landbouw en Visserij over de totaal toegestane vangsten (TAC’s) voor de commerciële visserij. Wetenschappelijke instanties, zoals de Internationale Raad voor het Onderzoek van de Zee (ICES), verstrekken informatie over de toestand van de visbestanden over de hele wereld en bevelen maximale vangstniveaus per zone aan om duurzame visserij te garanderen. Dit wetenschappelijke advies wordt echter maar al te vaak genegeerd door de autoriteiten, waardoor de duurzaamheid van de mariene hulpbronnen in gevaar komt.
Volgens het laatste rapport van de New Economics Foundation zijn de Europese landen die in deze infographic worden weergegeven hiervan de grootste overtreders. Zij hebben de afgelopen jaren bij talloze gelegenheden hun visserijquota in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan hoger vastgesteld dan de duurzaamheidsaanbevelingen. Zweden overtrof de aanbevolen TAC met bijna 33 procent in 2020 (het laatste beschikbare jaar), wat overeenkomt met 12.000 ton vis, gevolgd door Denemarken (6 procent, 20.000 ton) en Frankrijk (6 procent, 17.000 ton). Ierland, België, Spanje en Groot-Brittannië hebben hun doelstellingen allemaal met 2 tot 4 procent overschreden.
Het jaar daarvoor, in 2019, was de overschrijding van de duurzame visserijdrempel in de zone nog duidelijker: 7 procent van de aanbevolen TAC voor Spanje, 9 procent voor Frankrijk, 10 procent voor België, 18 procent voor Duitsland, 20 procent of meer voor Denemarken, het Verenigd Koninkrijk en Ierland, en 52% voor Zweden.
