“De school is weer gestart, dat is een goed teken”, zegt een alleenstaande vader in gesprek met Dagblad Suriname. “De kinderen kunnen weer van educatie genieten en kunnen ook meer leren van wat zij later willen worden. Maar. dan begint het extra werk weer voor mij”, benadrukt de alleenstaande vader.
“Vervoerskosten komen er weer bij, ik heb tijdens de vakantie kunnen sparen, maar ging van tijd tot tijd weer in het spaargeld om enkele zaken te doen.”
De vader geeft aan, dat hij in een maand SRD 3.650 uit moet geven aan vervoer voor zijn drie kinderen. Voor zichzelf moet hij ook uitgeven. want zijn jongste zoon gaat dan naar de oppas en wordt weer af gehaald.
“Maar alleen voor de drie kinderen moet ik in een maand toch een groot bedrag uitgeven aan vervoer. Het is slechts de derde schooldag en ik heb al in deze dagen SRD 495 uitgegeven aan vervoer. Op een dag moeten zij 4 bussen pakken om naar school te gaan en van school terug naar huis. In een dag is het SRD 165, waarvan SRD 82,50 om naar school te gaan en SRD 82,50 om terug naar huis te komen, dat is heel veel”, benadrukt de vader.
“Ik ben genoodzaakt keer op keer mijn spaargeld in te gaan om de kinderen naar school te sturen en te zorgen voor voeding, dat kan toch niet!. Ik heb mijn kinderen niet voor mijn straf, maar het lijkt alsof anderen dat wel duidelijk willen maken. Op zo’n manier wordt de populatie niet groter, maar kleiner Sma ow vrede foe mikie pikieng”, aldus de alleenstaande vader.
“Het schoolvervoer gedoe werkt ook niet”
“Velen vinden het wel goed, maar op zo een manier sterven ook velen, wat gebeurt er daarna? Maar daarover maak ik me even niet druk; het feit is dat ik dan zoveel uit mijn salaris ga moeten aftrekken om te zorgen dat mijn kinderen naar school gaan, dan is voeding er nog niet bijgeteld en de andere vaste lasten. Er kan wat gedaan worden, want op zo een manier redden wij het niet. Hierdoor gaan enkele kinderen zelfs dagelijks niet naar school. Ik kan ook daarvoor kiezen, maar dagen missen van de school is ook niet de bedoeling, je leert dagelijks iets nieuws zeggen mijn kinderen, dus zij willen dagelijks genieten van hun educatie. Ik hoop echt dat er een verandering komt, want het schoolvervoer gedoe werkt ook niet.”
“Er zijn veel kinderen die naar school moeten en niet in aanmerking zijn gekomen. Ik dacht er ook aan de kinderen in de buurt te zetten, maar er was helemaal geen plaats, buitenstaanders krijgen niet zo snel voorkeur en nu hoor je dat er een tekort is aan leerkrachten. Het wordt steeds moeilijker in het land en mensen willen weg. Ik begrijp de leerkrachten en enkele burgers in welke sector dan ook, de tijd wordt moeilijker maar je salaris betekent niets, het is hetzelfde als enkele jaren terug. Je krijgt misschien een verhoging van SRD 500 erop, maar wat voor verschil gaat dat nu betekenen? SRD 500 is letterlijk een dag naar school gaan voor mijn kinderen, maar zonder voeding en drank. Ik blijf werken en hopen op een verandering. Ik zie dat het niet van de andere kant komt, dus ik moet zeker zelf die verandering maar brengen.”
TM
