Dit verhaal is fictie en alle omstandigheden zijn puur toeval. Daarnaast zijn de namen die gebruikt worden in dit verhaal fictief en hebben geen specifieke betekenis.
In het kleine dorpje Rustenburg leefde een man genaamd Lucas. Lucas had één grote passie: slapen. Hij genoot van niets meer dan een goede nachtrust, waarin hij kon wegdromen naar de meest prachtige en fantastische avonturen.
Helaas was er één ding dat zijn nachten flink verstoorde: het snurken van zijn geliefde, Emma. Emma produceerde ’s nachts hetzelfde volume als een kettingzaag, terwijl Lucas klaarwakker naar het plafond lag te staren. Hij probeerde alles om haar snurken te verminderen. Hij kocht neusstrips, nieuwe kussens en liet haar zelfs slapen op haar zij. Maar niets leek te werken.
Op een dag hoorde Lucas over een mysterieuze oude man die bekend stond om zijn wijsheden. Wanhopig besloot hij de man op te zoeken en hem om advies te vragen. De oude man, genaamd Oskar, luisterde aandachtig naar Lucas en gaf hem een klein flesje met een
vreemde vloeistof. “Dit is een speciaal mengsel van kruiden en magie,” zei Oskar. “Laat je geliefde dit voor het slapengaan innemen en haar snurken zal verdwijnen.”
Die avond gaf Lucas het flesje aan Emma, die nieuwsgierig een slokje nam. Tot hun grote verbazing begon het snurken langzaam af te nemen. Al snel kon Lucas weer genieten van zijn geliefde nachtrust en droomde hij van de meest prachtige avonturen.
Het verhaal van Lucas en Emma verspreidde zich als een lopend vuurtje door Rustenburg. Vele slapelozen kwamen naar Oskar in de hoop dat hij hen kon helpen. En zo verkreeg de oude man faam als de grote snurkenverjager van het dorp.
En Lucas? Hij leefde nog lang en gelukkig, samen met Emma en zonder het geluid van een kettingzaag in zijn oren.
