In de komende maand zullen katholieken van over de hele wereld samenkomen in Rome om de toekomst van de katholieke kerk te bespreken. Dit maakt deel uit van een voortdurend kerkelijk gesprek, bekend als de Wereldwijde Synode of Synodaliteit, over luisteren naar de Heilige Geest en vernieuwing van de kerk als een helende aanwezigheid in gemeenschappen, met name in plaatsen zoals Boston, die zijn geschokt door het schandaal van seksueel misbruik door geestelijken.
Amerikaanse katholieken worden uitgenodigd om deel te nemen aan dit doorlopende onderscheidingsproces, dat cruciaal is om ervoor te zorgen dat het gesprek gericht blijft op de behoeften van alle katholieken en hoe we een gemeenschap blijven in een steeds diversere en verbonden wereld. Een van de vele vragen die tijdens de synode zullen worden besproken, is hoe we de deelname van vrouwen in de kerk moeten heroverwegen.
Essentiële rol
Katholieke vrouwen spelen een essentiële rol in hun gemeenschappen, maar er is momenteel geen beschikbaar pad voor vrouwen naar formele, beroepsmatige bediening binnen de kerk, ondanks de integrale rol die veel vrouwen spelen bij het vervullen van onvervulde ministeriële behoeften van de gemeenschap. Sommigen voelen een roeping om in sacramentele zin te dienen (dopen, huwelijken vieren, begrafenisplechtigheden), maar moeten flexibel zijn in hun benadering. Terwijl de kerk zich richt op het herstellen van het broodnodige gemeenschappelijke vertrouwen en het aanpakken van onvervulde ministeriële behoeften te midden van een toename van wat paus Franciscus “de gesel van het clericalisme” noemt, is het tijd voor de kerk om te overwegen hoe ze vrouwen zoals deze officieus kan erkennen. Dit kan een belangrijke stap zijn om het vertrouwen te herstellen en een cultuur van verantwoordelijkheid en transparantie te bevorderen, door vrouwen meer te betrekken bij leiderschap, besluitvorming en gewijde bediening als diakens.
Diakens
Diakens, of gewijde katholieke bedienaren die zowel binnen als buiten de kerkgemeenschap de behoeften van de gemeenschap dienen, hebben al lange tijd hun gemeenschappen gediend. De kerk heeft al eerder nagedacht over het belang van diakens voor de kerk, en in de jaren 1960, tijdens het Tweede Vaticaans Concilie onder leiding van paus Johannes XXIII, werd het permanente diaconaat (diakens die niet op weg zijn naar priesterwijding) hersteld als een roeping voor alle mannen, inclusief getrouwde mannen. Sindsdien heeft onze kerk overwogen wat de uitbreiding van het diaconaat naar vrouwen zou kunnen betekenen voor de wereldwijde gemeenschap.
Nu, na tientallen jaren van studies geleid door meerdere pausen en consensus ten gunste van de wijding van vrouwen als diakens, volgend op de Synode van Bisschoppen in de Amazone in 2020, biedt de bijeenkomst in Rome volgende maand de kerk een zeldzame kans om gezamenlijk onze toekomst te overdenken. Voor vrouwen die zich toewijden aan het dienen van de katholieke kerk en die willen dienen in samenwerking met hun bisschoppen en priesters op manieren die hun reeds aanzienlijke bijdragen aan het kerkelijke leven effectiever erkennen en versterken, vertegenwoordigt deze synode een hoopvolle kans. Een hoop dat terwijl we vasthouden aan de leerstellige waarheden van wie we zijn als kerk, er nog steeds paden beschikbaar zijn voor vrouwen in de bediening, paden die teruggaan naar de traditie, niet ervan afwijken.
(Bron: Boston Globe)
