Het kenmerkende van James Bond in de twaalf romans van Ian Fleming en de meeste daarop geïnspireerde films is zijn voorliefde voor seks, maar ook zijn minachting voor zijn minnaressen. Fleming, de charmante maar meedogenloze auteur, blijft het publiek intrigeren. Deze spion met een licentie om te doden is misschien wel de meest hardvochtige van allemaal. Interessant genoeg trouwde zijn schepper met zijn eerste volwassen liefde, Nicolaas Shakespeare.
Shakespeare, wiens geautoriseerde biografie van Ian Fleming, “The Complete Man,” wordt uitgebracht in series in The Times Magazine, heeft onthuld dat Bond tot leven werd gebracht door de betrokkenheid die Monique Panchaud de Bottens belemmerde. Fleming gebruikte Monique’s voornaam en Zwitserse nationaliteit voor de moeder van Bond, Monique Delacroix, en gebruikte zijn fictieve spion als een uitlaatklep voor zijn gevoelens jegens vrouwen in het algemeen en zijn moeder, Eva, in het bijzonder.
Eve Fleming keurde de driejarige verloving van haar zoon af en deed er alles aan om deze uiteindelijk te beëindigen, wat haar in oktober 1933 lukte door dreiging met het stopzetten van zijn toelage.
Vervolgens trouwde Monique met George de Mestral, de Zwitserse ingenieur die klittenband heeft uitgevonden. Charles de Mestral, hun zoon, ontmoette Ian Fleming op 22-jarige leeftijd en beweerde dat Monique een inspiratiebron was voor de creatie van James Bond. De Mestral zei dat ze de Bond-boeken kochten in een boekhandel, en dat er niets van Fleming afkomstig was. Hij geloofde dat Fleming de relatie met Monique gebruikte als basis voor de moeder van James Bond.
Fleming lijkt Bond’s moeder de achternaam Delacroix te hebben gegeven, afgeleid van de middelste naam van zijn eigen moeder, Sint. Bond’s minachting voor vrouwen lijkt te zijn gevormd door de liefde die Ian Fleming had voor Monique Panchaud de Bottens en de breuk van zijn verloving door zijn moeder. Het kan worden gesteld dat Monique perfect in staat was om deze breuk te veroorzaken.
Er wordt beweerd dat Ernest Cuneo, een goede vriend van Fleming, geloofde dat Bond’s houding tegenover vrouwen voortkwam uit de rol van zijn moeder bij het verbreken van de verloving. Cuneo schreef dat James Bond leek te belichamen wat Ian Fleming als wraak zag voor het pijnlijke einde van zijn verloving.
De Mestral beschreef zijn moeder als slank, donkerharig, met blauwe ogen en een sterk gevoel voor humor. Ze was een dame van cultuur die veel boeken las, schilderijen kocht en moeilijk was om mee samen te leven. Haar dagelijks leven bestond uit een halve dag werken als verkoopster in de winkel van een binnenhuisarchitect in Rolle, Zwitserland.
Er zijn verschillende theorieën over wie de verloving heeft verbroken, maar de familie van Monique geloofde dat zij dat heeft gedaan omdat ze woedend was op het gedrag van Eva Fleming tijdens een bezoek aan Londen. Ondanks dat het winter was, verbood Eva hen om samen onder haar dak te slapen. Ook droeg Eva de meid op om geen vuur aan te steken in Monique’s kamer. Tijdens het ontbijt merkte Monique op dat ze nog nooit kaviaar had gegeten, waarop Eva antwoordde: ‘Nee, dat denk ik niet.’
In 1963 probeerde Fleming Monique opnieuw te zien, het jaar voor zijn dood, maar ze weigerde. Shakespeare suggereert dat Fleming misschien een goede echtgenoot zou zijn geweest als zijn moeder zijn eerste verloving niet had verhinderd.
Al met al lijkt Fleming’s ervaring met Monique Panchaud de Bottens een diepgaande invloed te hebben gehad op zijn creatie van het personage James Bond en zijn houding tegenover vrouwen. Het is echter belangrijk op te merken dat er verschillende versies van deze gebeurtenissen bestaan, en sommige aspecten zijn mogelijk speculatief of subjectief.
