Geen vreemde verschijning, en ook in ons land komen vleesetende planten voor. Zo behoort de bekerplant (Nepenthes spp.) tot deze groep.
Deze plant heeft de unieke eigenschap om insecten te lokken en te vangen in de bekerachtige bladeren, waar ze vervolgens worden verteerd. De bekerplant gedijt goed in de vochtige en tropische omgeving van Suriname.
In Engeland blijkt dat op de Winmarleigh Moss ze 100 jaar afwezig waren en thans terug zijn.
Insectenetende planten maken deel uit van de 17.000 soorten die opnieuw zijn geïntroduceerd in een natuurreservaat in Lancashire.
Het doel is om een toevluchtsoord te creëren voor zeldzame wilde dieren en een waardevolle koolstofopslag om bij te dragen aan de aanpak van klimaatverandering.
Plantensoorten zoals de grote zonnedauw en moerasaffodel bloeien nu in het gebied. Het terughalen van deze plantensoorten is van cruciaal belang om de diverse biodiversiteit van dit zeldzame laagveengebied te ondersteunen. Historische drainage had het gebied beschadigd, waardoor het land kon worden beheerd voor de jacht op jachtvogels, maar dit leidde tot het uitsterven van veel planten.
Vleesetende planten die zijn geherintroduceerd, zijn onder andere de grotere zonnedauw, de rondbladige zonnedauw en de langwerpige zonnedauw, die zeldzame vliegenvangers zijn. De witte snavelzegge bloeit nu ook in het gebied en dient als een belangrijke nectarbron voor de zeldzame populatie grote heidevlinders.
Winmarleigh Moss en de omliggende veengebieden (Gull Moss, Cockerham Moss en Birch House Farm) worden momenteel gerestaureerd.
