Er wordt gesproken over wie de nieuwe politieke verrader zal worden in Suriname. Bij de verkiezingen van 2020 heeft de VHP meer dan 80.000 extra stemmen gekregen van kiezers die normaal gesproken niet op deze partij zouden stemmen. Deze kiezers hebben dus geen politieke affiniteit met de VHP en zullen waarschijnlijk niet trouw blijven aan de partij.
Hierdoor heeft de VHP 20 zetels gekregen, terwijl ze normaal gesproken niet verder kwamen dan 9 zetels. Dit kan worden gezien als een vorm van vertrouwen of als een toevalligheid.
De VHP had echter niet genoeg zetels om een meerderheid van 26 zetels te vormen en bevond zich in een lastige positie, omringd door twee andere partijen waaruit ze moesten kiezen.
De NDP was geen optie, omdat de VHP juist heeft geprofiteerd van de negatieve reputatie en het “criminele” beleid van deze partij. Het enige wat overbleef was de ABOP, maar men wist dat deze partij niet genoeg gekwalificeerd personeel had. Daarnaast stond bekend dat deze partij agressief kon reageren als ze het ergens niet mee eens waren.
Het was dus een keuze tussen het slechte en het ergste.
Uiteindelijk heeft het volk gezien dat de VHP, vanwege haar verlangen naar het presidentschap, de minderheid de meerderheid is geworden.
Het was niet de schuld van de ABOP, maar eerder de eigen schuld van de VHP, omdat zij alles heeft weggegeven, alleen maar om te kunnen zeggen dat ze een president heeft voortgebracht.
De partij met minder gekwalificeerd kader was de partij met meer gekwalificeerd kader te slim af.
Nu wordt er alweer gespeculeerd over een samenwerking met de NDP in 2025. De VHP weet nu al dat ze de 20 zetels kan vergeten en genoegen zal moeten nemen met minder. Maar eerst moet de vraag worden gesteld of de VHP genoeg zetels zal halen om in een positie te komen voor onderhandelingen. Elke concessie van de partij komt ten gunste van een andere partij.
Maar, gezien het verlangen naar macht en samenwerking met de ABOP, is het niet uitgesloten dat de VHP een “duivelse” deal zal sluiten om het eigen voortbestaan veilig te stellen. De commerciële tak van de partij, die geen ideologische motieven heeft, zal druk uitoefenen. De huidige voorzitter wil waarschijnlijk nog een keer president worden en zal dus alles op alles zetten.
Echter, een afspraak met de NDP betekent alleen maar dat alle eerdere corrupte activiteiten van deze partij en haar leden zullen worden weggepoetst. Dit zal een eis zijn van de NDP, die niet per se groter hoeft te worden dan ze nu al is. Alles hangt af van de Nationale Partij Suriname en andere opkomende kleinere partijen, die alleen succes kunnen hebben als ze samenwerken.
Er is echter nog tijd om de lamgeslagen bevolking enige hoop te geven, hoewel dit elke dag afneemt.
Marlon de G.
