Dit volk wil eerst zien en dan geloven. Geduld en vertrouwen waren de twee dingen die nodig waren om dit kapot gemaakte land weer op de rails te krijgen. Het volk was echter niet bereid om geduldig te zijn en offers te brengen. Het was gewend geraakt aan een gemakkelijk leventje van handje ophouden, gratis krijgen en ondersteuning door subsidies en dat wilden ze behouden. Men wilde niet accepteren dat het land failliet was, wilde de noodzaak van de zware maatregelen niet inzien, niet meewerken aan veranderingen en geen stapjes terug doen. Kortom het volk wilde ziende blind blijven.
Ook het vertrouwen werd niet geschonken, omdat er bewust veel wantrouwen werd gezaaid. Eerst werd er geroepen dat de president alleen Hindoestanen benoemde, toen werd hem (terecht) verweten familie te benoemen, het bleef regenen aan verwijten. Nog nooit heeft een regering het zo moeilijk gehad.
Men geloofde niet in het stappenplan en ook niet in het IMF. Echter de schuldenlast en de betalingsverplichtingen van rente en aflossingen waren zo hoog, dat zonder herschikking van de schulden en zonder externe hulp, dit probleem niet oplosbaar was. Gelukkig liet de regering zich niet afschrikken door al die verwijten en dat wantrouwen. Ze namen deze zware taak op zich.
In plaats van steun en medewerking, kregen ze tegenwerking in de vorm van protestacties, stakingen, gescheld, verwijten, smerige trucs en chantage politiek. De tegenwerking kwam vooral voort uit angst voor het onbekende. Velen begrepen niet waarom de president zo hard moest ingrijpen. Elk bekommerde zich slechts om zichzelf en zag niet wat de maatregelen voor het hele land konden betekenen.
De NPS stapte uit de coalitie op ’t moment dat hun ondersteuning het hardst nodig was, met het gevolg dat de groep die tegenwerkte nog groter werd. Door deze NPS-actie moesten ministers worden vervangen en dat betekent altijd stilstaan, dus geen vooruitgang. De VHP stond er nu alleen voor daar de vp zich meer bekommerde om eigen belang. Santokhi bleef rustig, voerde gesprekken en incasseerde al die stenen die naar hem werden gegooid.
Van Bouterse waren we gewend dat hij bewust vrienden, die niet deskundig waren, benoemde in belangrijke functies. Daardoor moest er veel gereshuffeld worden. Deze vrienden zaten financieel gebakken voor ’t leven, maar het land kwam niet tot ontwikkeling. Gelukkig deed Santokhi precies het tegenovergestelde. Hij stelde een team samen van intelligentie en deskundigheid en dat was en is de redding van het land. We zijn er nog lang niet, maar er gloort hoop.
Het volk wordt niet in het diepe gegooid. Terwijl de subsidies stapsgewijs worden afgebouwd, wordt er gewerkt aan een sociaal vangnet. Zeer belangrijk is dat het volk wordt gestimuleerd in zelfredzaamheid.
Jammer genoeg zijn er nog teveel mensen die slechts kijken naar hun eigen belang en niet naar wat goed is voor het land. Er is geen inzicht en daardoor veel onbegrip. Neem bijvoorbeeld de aanpak van enkele straten en markten. Men ziet niet dat de aanpak van de straten een stimulans zou zijn voor het toerisme, dus wordt er tegengewerkt. En zo lijden vele projecten onder deze naïeve houding.
Vele mensen willen eerst zien en dan geloven. Wie vooruitgang en esthetisch schoon wil zien, hoeft alleen maar een blik te werpen op de omgeving van Spanhoek. Er zijn plannen om ook de waterkant aan te pakken.
Nog een voorbeeld van eerst zien en dan geloven, is de benoeming van de vp. Men wist van tevoren dat een crimineel tot vp of president benoemen, foute boel is. Geen enkel zichzelf respecterend volk zal zijn land dit aandoen. De man mag zichzelf wel naar voren hebben geschoven, maar het volk had zo verstandig moeten zijn om nooit iemand met een strafblad in zo’n voorbeeldfunctie te accepteren. Er zijn genoeg mensen in de ABOB die de functie van vp eer zouden hebben aangedaan. Nu men met dat wangedrag wordt geconfronteerd, wordt de man doodgegooid met verwijten. Dat is terecht en toch moeten we de hand in eigen boezem steken en toegeven dat de fout ligt bij degenen die deze benoeming hebben goedgekeurd en geaccepteerd, namelijk het volk.
Nu we de nare gevolgen met eigen ogen hebben gezien, zal men moeten toegeven dat een crimineel plaatsen op zo’n belangrijke post, foute boel is. Een deftig pak, haalt de criminele inborst niet weg.
Laten we hier lering uit trekken en nooit meer de leiding van dit land in handen leggen van een crimineel. De wet om dit land hiertegen te beschermen moet er beslist komen. To select once the wrong person for a job is a huge mistake, but twice, is fatal.
Ook heeft het volk kunnen zien dat veel waartegen ze eerst protesteerden, achteraf goed heeft uitgepakt en ook dat degene die eerst werd toegejuicht, achteraf niet blijkt te deugen. Men mag best de veilige strategie volgen van ‘eerst zien en dan geloven,’ maar dan zonder destructie en gescheld. We zijn allemaal een onderdeel van het grote geheel, dus probeer altijd het hele plaatje te zien en niet slechts je eigen belang.
“First you believe and then you see the light; next you go towards the light; soon you are in the light; now you are the light.”
Josta Vaseur
