De toename van visvangsten waar in de voorbije weken sprake van was, is nauwelijks van invloed op de prijs van vis op de lokale markt. Het is ook niet verwachtbaar dat de consumentenprijs van vis zal dalen. Vanuit het perspectief van de consument blijft de prijs van vis duur. Dit komt doordat de kosten van visvangst erg hoog zijn. Meer dan 60 procent van de kosten voor visvangst zit in brandstofverbruik. Alle andere kosten zijn vanwege de algemene prijsontwikkelingen ook flink toegenomen.
Het huidig overschot in aanbod van vis heeft meer te maken met de vertraagde visexporten vanwege ontwikkelingen op de internationale afzetmark. De koel- en vriesfaciliteiten van bijna alle Surinaamse viswerkings- en visexportbedrijven zitten nu vol met verwerkte vis- en visproducten. Daardoor kunnen zij de toegenomen vistoevoer niet tijdig afnemen voor verwerking. De logica dat vissers hun visvangsten dan maar op de lokale markt moeten afzetten waardoor de prijs van vis gaat dalen, lijkt ook niet helemaal op te gaan. De lokale markt neemt niet meer dan 25 procent van alle visvangsten voor zijn rekening.
“Vissers kunnen onmogelijk hun vangsten onder de kostprijs afzetten op de lokale markt”, zegt Mark Lall van het Vissers Collectief in gesprek met Dagblad Suriname.
Vistoevoer temporiseren
Het Vissers Collectief heeft haar leden geadviseerd om de toevoer van vis ietwat te temporiseren om te voorkomen dat ze hun vangsten niet tijdig kwijt zullen kunnen aan de verwerkingsbedrijven. Temporiseren van de vistoevoer betekent, dat sommige boten aan de ketting zullen blijven. Met deze noodzakelijke maatregel wordt voorkomen dat vissers zware verliezen lijden. De lokale markt wordt normaal voorzien, maar het is niet aannemelijk dat de visprijs gaat dalen. De kosten voor visvangst zijn de laatste tijden alleen maar toegenomen.
Lall legt uit dat de prijs van vis het laagst is bij de verschillende aanlandingsplaatsen van vissersboten. Daar kan de consument het “goedkoopst” betalen voor vis. Alles daarbuiten dat via de tussenhandel bij de consument terecht komt, is veel duurder.
Vissers maken enorm veel kosten om uit te varen voor visvangst. Brandstofverbruik te water is veel hoger dan te land. Brandstofverbruik van 1.000 tot 1.200 liter is gangbaar. Een hoeveelheid ijs moet worden ingekocht, alsmede fourage voor twee tot drie weken verblijf op zee. Dan komen er nog kosten bij kijken van vistuig. Volgens Lall is de prijs van de verschillende soorten vis die vissers op dit moment ontvangen niet echt rendabel. Visssoorten zoals dagoe tifie, botervis, snoek, trapoen en koepila zijn het meest gewild. De prijs van SRD 60 en SRD 75 per kilogram, voor respectievelijk dagoe tifie en botervis zijn “bottom prijzen” die vissers nu voor hun vangst krijgen. Lager dan dat kunnen ze niet gaan, anders lijden zij verlies. Om dat te voorkomen adviseert het Vissers Collectief daarom haar leden om voorlopig niet uit te varen totdat de prijs weer een beetje aantrekt.
Volgens Mark Lall zou het ideaal zijn indien de Surinaamse bevolking meer vis gaat consumeren dan nu het geval is, waardoor vissers meer vis op de lokale markt kunnen afzetten en daardoor de prijs naar beneden kan.
SS
