Mensen kopiëren bewust of onbewust het gedrag van een ander. Dit begint al heel vroeg. Kijk maar naar kinderen die volwassenen napraten. Dit is allemaal onschuldig en hoort bij het opgroeien. Als het kind groter wordt, kan hij zijn eigen keuzes maken. Hoe goed je als ouder je kind ook opvoedt, van buiten zullen er altijd anderen aan hem trekken. Het ene kind is sterk genoeg om daar weerstand aan te bieden en een ander kind heeft niet voldoende zelfvertrouwen om de verleiding te kunnen weerstaan. Kinderen willen nu eenmaal bij de groep horen en dat kan alleen als hij bereid is de groep te volgen. Als ouder kan je alleen maar hopen dat je hem sterk genoeg hebt gemaakt om weerstand te bieden aan negatieve verleidingen of dat degene die hij na-aapt, het goede voorbeeld geeft.
Het zijn echter niet alleen kinderen die beïnvloedbaar zijn, ook volwassenen kopiëren er lustig op los. Ze laten zich inspireren door hun omgeving en volgen bijvoorbeeld massaal modetrends. Allemaal heel onschuldig. Toch kan kopieergedrag soms heel gevaarlijk zijn.
Als een volwassene deze na-aperij ontgroeit, kan hij zelf beslissingen nemen. Een volwassene is voor de jeugd een voorbeeldfiguur en moet juist het goede voorbeeld geven, maar dat gebeurt jammer genoeg vaak niet. Vaak blijkt dat volwassenen uit angst, onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen, de verkeerde mensen na-apen. De afgelopen 3 jaar hebben vele voorbeelden hiervan de revue gepasseerd.
Het begon met Belfort, die haalde zichzelf als mens en als parlementariër naar beneden toen hij geregeld publiekelijk anderen beledigde en vernederde. Zijn programma bij Apintie was voor dit doel ideaal. Vooral de president was vaak het mikpunt van zijn spot en beledigingen. Omdat hij hiervoor niet op de vingers werd getikt, begonnen andere politici hem na te doen. Men koos liever voor de laffe daad van beledigen via de media dan de confrontatie rechtstreeks aan te gaan. Het hek was van de dam. Onder het mom van vrije meningsuiting en het recht om kritiek te leveren werd er van alles in de media geroepen. De grenzen van het fatsoen werden maar al te vaak overschreden.
Degene die zich hier veelvuldig schuldig aan maakte en maakt, is de vp. Daar hij niet op zijn gedrag wordt aangesproken, wordt dit wangedrag schering en inslag. De man weet jammer genoeg niet beter, daar hij niet thuis is in fatsoenlijke omgangsvormen. Hij kent alleen de taal van pressie, bevelen, dreigen en geweld.
Ook minister Somohardjo ging recent nog over de schreef. Hij zag dat anderen met dit wangedrag weg kwamen, dus dacht hij er ook mee weg te komen. Dit keer greep de president echter wel in. De kruik gaat zo lang te water totdat hij barst. Somo erkende zijn fout en nam de verantwoordelijkheid voor zijn wangedrag. Hij bood de president en het volk hiervoor zijn verontschuldigingen aan en daarmee oogstte hij respect als mens en als politicus.
Nu men weet dat er zal worden opgetreden, zal hopelijk niemand zich meer schuldig maken aan dit asociale gedrag. Rudeness is a weak imitation of strength.
Als mensen je imiteren, kan het worden gezien als een compliment, mits je met je gedrag iets moois en positiefs doorgeeft.
Je kan iemand bekritiseren zonder beledigend te zijn, hem prijzen zonder te vleien en leiden zonder te manipuleren. Ook kan je hem volgen zonder te imiteren. Imitatie is vaak zelfmoord.
Toon volwassen gedrag, weet wat en wie je imiteert en waarom. Laat dat wat je imiteert, je niet neerhalen naar vloergedrag maar je verrijken en je een meerwaarde gevoel geven. Vertrouw jezelf, denk voor jezelf, handel voor jezelf, praat voor jezelf, kortom blijf jezelf.
Vergeet niet dat er 3 soorten mensen zijn namelijk, vernieuwers, navolgers en idioten. Kies zelf tot welke categorie je wilt behoren.
“It is better to fail in originality than to succeed in imitation.”
Josta Vaseur
