De laatste tijd vraag ik me steeds meer af of we afstevenen naar een dreigcultuur. Het lijkt alsof mensen alleen de taal van het dreigen kennen. Het Nederlands journaal verhaalt steeds meer dat politici worden bedreigd en bescherming nodig hebben. In Suriname gebeurt precies het omgekeerde, namelijk politici gebruiken opruiende en dreigende taal en maken het volk bang.
Recent nog stond de voorzitter van de ABOP op het podium zijn cv op te sommen, “Men moet niet vergeten dat ik een soldaat was en elk moment weer de handschoen kan oppakken.” Het is de vraag welke definitie van soldaat hij hanteert. Heeft hij de opleiding tot militair gevolgd of noemt hij de niet geschoolde man van de straat, die zich wapens heeft toegeëigend, soldaat?
Ook riep hij, lijfwacht van Bouterse te zijn geweest en leider van het jungle commando. ‘Niemand kan me aanraken, laten ze het maar proberen dan zal men zien wat er zal gebeuren.’ Dit was gangster taal en gangster gedrag. Woorden en gedrag waren een politieke leider en vooral een vp onwaardig. Een vp moet juist het volk geruststellen en beschermen en hier gebeurde het omgekeerde. Dit is het verkeerde voorbeeld naar de jeugd. Hoe is het in vredesnaam zo ver gekomen dat Suriname afglijdt naar vloerniveau?
De hamvraag is, wat ligt ten grondslag aan dit dreiggedrag? Meestal zijn het angstige mensen die dreigen en agressief gedrag vertonen. Daarom vroeg ik me af of dit gedrag voortkwam uit angst of een onveilig gevoel? Een politieke leider die aan stemmen is gekomen door mensen en hele dorpen om te kopen, weet dat dit slechts een tijdelijke omkoop truc was om binnen te komen. Hij weet dat dit niet de normale manier is om geloofwaardigheid en vertrouwen te krijgen. Logisch dat hij zich bang en onzeker voelt want nu moet hij weer een truc verzinnen om zijn positie te behouden.
Denkt hij misschien dat zijn machtspositie wordt bedreigd door de nieuwe wetten?
Dit dreiggedrag ontstaat niet uit een impuls, maar uit een weloverwogen strategie. Niemand heeft hem bedreigd of de oorlog verklaard, dus is er geen vijand. Men heeft hem alleen keer op keer gewezen op incorrect gedrag en gehoopt op een verbetering. Hij heeft dus zelf de vijand in zijn hoofd gecreëerd en valt daarom verbaal aan. Het begon met oppervlakkige macho uitlatingen en nu gaat hij openlijk in de aanval om de ingebeelde tegenpartij te vernietigen of schade toe te brengen. Hij gelooft echt dat hij met bedreigingen dingen naar zijn hand kan zetten. Hij heeft niet door dat hij bezig is zichzelf te vernietigen.
De media spelen ook een belangrijke rol in dit drama. Omdat bedreigingen veel aandacht in de media krijgen, wordt dreiggedrag gezien als de juiste manier om invloed uit te oefenen. Jammer genoeg beseft hij niet dat dit gedrag niet leidt tot eenheid, maar juist kan resulteren in kampen, met spanningen en dreigingspatronen tot gevolg.
Dit asociale gedrag is elk mens onwaardig en mag niet worden gestimuleerd.
Zolang een volk een crimineel als leider accepteert en een crimineel die bedreigingen uit naar de samenleving, staat toe te juichen, zullen we moeten beamen dat dit een arm volk is zonder moraal.
Welk gedrag iemand vertoont is deels afhankelijk van het karakter en deels van cultuur, het milieu waarin hij opgroeit, opvoeding en leergedrag. Iemand die niet weet hoe het hoort, raakt uit balans als er beter gedrag van hem wordt verwacht en dat is triest en meelijwekkend. Maar dat mensen zich laten omkopen en hem met gejuich in dit gedrag stimuleren is onbegrijpelijk en onvergeeflijk.
Misschien heeft niet iedereen met de moedermelk fatsoen meegekregen, dus zou het helpen als er een aanvang zou worden gemaakt om het volk daarin op te voeden bijvoorbeeld in het gezin en op school. Een volk dat fatsoen kweekt, zal beslist ook fatsoen afleveren. Never accept unacceptable behavior, or you make it acceptable.
De president zal wel weer verweten worden dat hij niet corrigerend optreedt tegen het gedrag van de vp. Wat het volk echter niet beseft, is dat niemand, dus ook de president niet, een mens die niet openstaat voor correctie, kan corrigeren. Dat is water naar zee dragen.
We zitten nu opgescheept met een plant die gif verspreidt, maar dat betekent niet dat we passief moeten toekijken hoe het volk wordt vergiftigd. Een plant die geen water en voeding krijgt, verdort en gaat dood. Dus wij moeten er voor zorgen dat dit gedrag verdwijnt door niet te voeden, niet te staan juichen en niet te stimuleren. Wij moeten zelf kiezen wie we in ons leven en land willen hebben.
“Time decides who you meet in life, your heart decides who you want in your life and your behavior decides who stays in your life.”
Josta Vaseur
