Op 9 augustus herdenken wij de Internationale Dag der Inheemse Volken en de dag van de Javaanse immigratie. Dit jaar is het precies 133 jaar geleden dat de eerste Javaanse immigranten voet aan wal zetten in Suriname. Hoewel het hier om twee verschillende herdenkingen gaat, hebben deze herdenkingen wel degelijk iets met elkaar gemeen.
Op deze dag wordt namelijk hulde gebracht aan een specifieke groep inwoners van ons land, die samen deel uitmaken van onze grote culturele diversiteit. Dit is ook waar wij op deze dag specifiek bij stilstaan. De bijdrage die alle verschillende bevolkingsgroepen op hun geheel eigen wijze gebracht hebben aan de totstandkoming van de culturele mozaïek, die zo kenmerkend is voor Suriname.
Hoewel de inheemsen als eerste bewoners van ons land een veel langere historische band hebben met het grondgebied Suriname, is de rol die de Javanen in de afgelopen 133 jaar gespeeld hebben binnen de ontwikkeling van ons land, niet weg te denken.
Als we kijken naar het belang van de Internationale Dag der Inheemse Volken en in stamverband levende groepen, dan zien wij dat er wereldwijd steeds meer erkenning komt voor de bijzondere rechten van deze groepen. Over de gehele wereld verspreid leven er namelijk nog steeds vele inheemse volkeren onder vrij moeilijke omstandigheden, vanwege het feit dat zij gedurende de periode van de koloniale overheersing, uit hun woon -en leefgebieden verdreven zijn geworden.
Ook in Suriname heeft de inheemse bevolking een rijke historie en een groot cultureel erfgoed. Echter zijn de rechten van de inheemsen in ons land tientallen jaren na de onafhankelijkheid nog steeds niet grondwettelijk geregeld. Het grondenrechtenvraagstuk staat momenteel wederom op de agenda van DNA. De regering onder leiding van president Santokhi, doet er alles aan om dit vraagstuk binnen deze regeertermijn op te lossen middels goede wet -en regelgeving. Gezegd mag worden dat de inheemsen goed geïntegreerd zijn binnen de Surinaamse samenleving.
Kijken we naar de positie van de mensen van Javaanse komaf in Suriname, dan valt het ons op dat deze groep met behoud van eigen taal, cultuur en identiteit eveneens goed is geïntegreerd. 133 jaar na aankomst van de eerste groep, hebben de Javanen hun weg gevonden naar vrijwel alle sectoren binnen het sociaal en economisch gebeuren in ons land.
De groep Javaanse immigranten die oorspronkelijk naar ons land gekomen zijn als contractarbeiders, kwam veelal met niet veel meer dan wat kleding en andere persoonlijke spullen. Ze moesten op de plantages werken onder bijzonder slechte omstandigheden en tegen een zeer slechte vergoeding. Een aantal van hen is na het verstrijken van hun contract dan ook teruggekeerd naar hun moederland.
Het deel dat achterbleef wist zich echter door hard werken, een spaarzaam bestaan en een sterke onderlinge band, op te werken op de sociale, economische en maatschappelijke ladder.
Op deze bijzondere dag wensen wij dan ook aan alle Surinamers, maar in het bijzonder de groep der inheemsen en de Javaanse bevolking een fijne en bezinningsvolle herdenkingsdag toe. Wans ope tata k’mopo wi mu seti kondre bun.
VHP
