Elk jaar wordt er carnaval gevierd in Nederland, een groots evenement met prachtige kostuums en muziek. Jong en oud geniet er oprecht van. De laatste keer zorgde een kleine groep mensen er echter voor dat er een smet op dit mooie feest werd gelegd. Het dansen ging er zo ordinair aan toe, dat men genoodzaakt was om een verbod uit te vaardigen en bewaking erop te zetten. Het was een kleine groep creolen die heel Suriname te schande maakte. Een ieder mag zelf bepalen hoe ze zich in de privé sfeer willen gedragen en hoe ze willen dansen. Maar in het openbaar hoort men rekening te houden met anderen. Deze kleine groep kan er met haar wangedrag voor zorgen dat men de Surinamer een sticker opplakt van ordinair, vloergedrag, laag fatsoen niveau. En dat is niet eerlijk. Het gros van de Surinamer is fatsoenlijk.
Hetzelfde overkwam het jaarlijkse feest van de gay parade. Eerst was het een leuke optocht in boten op de grachten met het doel het anders zijn te accepteren. Het wordt echter steeds ordinairder. De mensen paraderen naakt of met ontbloot bovenlijf op de boten. Het feest wordt steeds ordinairder. Als men hiertegen zou protesteren of de creolen het ordinair dansen zou verbieden, zou er gezegd kunnen worden dat men discrimineert. In beide gevallen heeft dit niets met discriminatie te maken maar met fatsoensnivo. Mensen moeten leren om rekening te houden met anderen. Er moet verschil zijn wat thuis kan en mag en wat in het openbaar wel of niet is toegestaan.
Waar komt dit gedrag zo plots vandaan? Onze voorouders hebben ons fatsoen bijgebracht. We mochten niet eens vuile taal gebruiken en ons gedrag naar buiten toe moest altijd correct zijn.
Wat is de oorzaak van het afglijden van het fatsoen? Waarom denkt men dat dit ordinaire gedrag in de samenleving getolereerd moet worden?
Ik hoorde tijdens een interview een vrouw tegen een journalist zeggen: ”Als ze niet willen dat hun kinderen dit zien, moeten ze hun kinderen niet meenemen naar de carnaval optocht.” Deze vrouw redeneerde precies omgekeerd. Volgens haar was dat ordinaire gedrag normaal in de samenleving en wie het niet wilde zien, moest maar wegblijven. Deze manier van denken is zeer zorgwekkend.
Het moet precies omgekeerd zijn. Wat je thuis doet, valt onder jouw privacy, maar op straat gelden er wetten en regels om de mensen te beschermen en daar moet een ieder zich aan houden. Gelukkig zijn er nog mensen, zoals de voorzitter van het carnavalsfeest die letten op het fatsoen in de samenleving. De samenleving moet de spiegel zijn voor alle mensen. De samenleving moet een voorbeeldfiguur zijn en als de samenleving ordinair gedrag laat zien, zullen de mensen het op den duur normaal gaan vinden. Het is net zoiets als korte rokken die als modetrend worden gelanceerd. De samenleving pakt het op en de mensen gaan het dragen van korte rokken normaal vinden. Dan is er weer een kleine groep die met de lengte van de rok de grens van het fatsoen overschrijdt. Behavior is the mirror, in which everyone shows their image.
Datzelfde gebeurt met veel dingen. Men gaat het steeds meer gewoon vinden om drugs en peppillen op feestjes te gebruiken. De norm wordt dat zonder die verdovende middelen, het de naam van feestje niet waard is. Men gaat dan een stapje verder en gebruikt het ook in het openbaar en op vakantie in het buitenland. Een vakantie land heeft nu een verbod uitgevaardigd dat Nederlanders daar niet meer welkom zijn. Ook hier is het een klein groepje gelukt om de naam van de Nederlander door het slijk te halen.
Hetzelfde gebeurt nu met Suriname. Een klein groepje creolen heeft niet alleen de creolen te schande gemaakt maar alle Surinamers.
Fatsoen wordt beoordeeld op onze daden, niet op onze woorden. Een diploma is slechts een stuk papier, je echte opleiding wordt afgelezen uit je gedrag.
Keep your behavior positive, because your behavior become your habits.
De ketenen van wangedrag zijn in het begin te licht om gevoeld te worden totdat ze te zwaar zijn om verbroken te worden. De samenleving moet hiertegen worden beschermd. Men moet eerst proberen te achterhalen wat de oorzaak is dat de samenleving in een soort Sodom en Gomorra verandert, dan pas kan men proberen om dit kwaad te bestrijden.
“Change will not come if we wait for some other person or some other time. We are the ones we’ve been waiting for. We are the change that we seek.”(Barrack Obama)
Josta Vaseur
