“Het is pas begin van de maand en ik zit met bijna niets op zak”, zegt vrouw tegen een redactrice van Dagblad Suriname. “Het zijn dingen die men vaak genoeg zegt en aanhaalt, maar waaraan niets wordt gedaan. Met een huur van 300 euro en vaste lasten kan je niets voor jezelf doen, noch voor je kinderen. Ook al zou je boodschappen doen in de winkel, dan is SRD 2.000 niet genoeg voor de inkopen voor het huishouden. En dan moet je ook nog denken aan geld voor vervoer. Je werk echt voor je straf! Hoe doet iemand die dan SRD 2.500 verdient?”, vraagt de vrouw zich af.
“Prijzen worden maar verhoogd, maar ik hoor geen enkele andere verhogingen die ons als burger gaan ondersteunen om ons te helpen leven. Van alle kanten krijg je druk op je, hoe wil men dat er dan goed gelet moet worden op je gezondheid?”, benadrukt deze vrouw.
“Ondanks dat ik op twee plekken werken, kom ik niet uit”
Een andere vrouw zegt, dat zij haar dochter helemaal niet kan zien door de situatie. Door dat zij bij twee plekken moet werken en haar oudste dochter alles thuis doet.
“Het koken en onderhoud probeer ik wel te doen zodat mijn oudste dochter niet veel werk heeft, maar dit is geen stijl van leven. Ik weet vaak genoeg niet wat ik moet doen, ik zit op het werk vaak te denken van hoe ik het allemaal zal redden. Ondanks dat ik toch op twee plekken werk, kom ik niet uit. Het leven is nu veels te moeilijk geworden en wordt met de dag moeilijker gemaakt. Ik hoop dat er een einde aan komt, maar het belangrijkste is dat wij het overleven om die betere dagen te kunnen gaan zien. “
TM
